Burundi jest państwem śródlądowym. Znaczną jego część zajmuje górzysty płaskowyż rozcięty doliną największej rzeki kraju Rovubo (Kagera). Płaskowyż ten wznosi się od 1400 m do 2500 m n.p.m. Najwyższy szczyt górski, Heha wznosi się na wysokość 2670 m n.p.m. Klimat Burundi jest mniej uciążliwy w porównaniu z innymi państwami tej części Afryki. Średnia miesięczna temperatura powietrza w ciągu całego roku waha się w granicach 20-25 oC, a roczne sumy opadów wynoszą od 1000-1800 mm. 85% ludności zamieszkującej Burundi należy do plemienia Hutu, 14% do Tutsi. Większość mieszkańców to chrześcijanie (w tym 63% katolicy). Znaczny odsetek stanowią wyznawcy religii rodzimych (30%). Opieka zdrowotna nie jest powszechnie dostępna. Na jednego lekarza przypada około 18 000 mieszkańców. Mężczyźni żyją średnio około 49 lat, natomiast kobiety 52 lata. Analfabeci wśród dorosłych stanowią aż 63%. W miastach mieszka tylko 7% ludności. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 225 osób/km2. Burundi należy do najbiedniejszych krajów świata, PNB wynosi tylko 150$ na jednego mieszkańca. Gospodarka Burundi oparta jest na rolnictwie, w którym zatrudnionych jest 91% ludności czynnej zawodowo. Pierwszymi mieszkańcami tych terenów byli Pigmeje Twa a następnie ludność z plemienia Hutu, która została zdominowana przez koczowników Tutsi. Od końca XIX w. do I wojny światowej Burundi była kolonią niemiecką. Od 1922 roku została terytorium mandatowym Belgii z ramienia Ligi Narodów, a po II wojnie światowej – terytorium powierniczym. Burundi uzyskało niepodległość w 1962 roku, a w 1966 zostało republiką. Przez kolejne lata miały tu miejsce liczne zamachy stanu i walki wewnętrzne między zwaśnionymi od dawna Tutsi i Hutu. Walki wewnętrzne i napięcia w Burundi trwają nadal.