Gospodarka

Burundi jest słabo rozwiniętym, przeludnionym krajem rolniczym. W wytwarzaniu PKB najwyższy udział ma rolnictwo (58%, 1997), następnie usługi (24%) i budownictwo. Pod względem wartości PNB na 1 mieszkańca (180 dol. USA, 1997), która 1985-95 spadała średnio o 1,3% rocznie, Burundi znajduje się w grupie pięciu najuboższych państw świata. Zadłużenie zagraniczne jest bardzo wysokie, stanowa 47% wartości PNB (1996). Wielki wpływ na gospodarkę ma sytuacja polityczną w krajach sąsiednich, przez które odbywa się tranzyt burundyjskich towarów. Burundi wraz z Ruandą i Demokratyczną Repupliką Konga jest członkiem Wspólnoty Gospodarczej Krajów Wielkich Jezior (CEPGL).

W rolnictwie pracuje ponad 90% ludności zawodowo czynnej, w przemyśle i budownictwie – ok. 3%. Bezrobocie jest szczególnie dotkliwe na terenach najgęściej zaludnionych oraz w stolicy. Ziemie uprawne zajmują 46%, pastwiska trwałe – 39% pow. kraju (1994). Nadmierna intensywność użytkowania ziemi prowadzi do degradacji gleb. Nawadnianie stosuje się tylko na równinach Imbo i wybrzeżu jeziora Tanganika. Dominują uprawy żywieniowe: banany (ok. 20% ziem uprawnych, zbiory 1,6 min t, 1996), bataty, maniok, fasola, kukurydza, jam, taro, ziemniaki, sorgo, proso, ryż; na eksport uprawia się gł. kawę (25 tys. t, 1997), herbatę i bawełnę. Duże znaczenie ma hodowla bydła zebu (390 tys. sztuk, 1996), także kóz (900 tys. sztuk), owiec i trzody chlewnej. Połowy ryb, gł. w Tanganice, wynoszą ok. 20 tys. t rocznie. W Burundi znajdują się liczne bogactwa mineralne, przede wszystkim rudy; w okolicach Gitega duże, płytko zalegające złoża rud niklu (ok. 5% zasobów świat.), wolframu, kolumbitu, kobaltu i miedzi; na północy i wschodzie występują kasyteryty, kaolin i złoto, na pd. wschodzie – wapienie i fosforyty. Górnictwo ogranicza się do niewielkiego wydobycia złota, kaolinu i wapieni; do eksploatacji przygotowuje się rudę niklu. Energia elektryczna (147 min kW-h, 1994) pochodzi z kilku drobnych elektrowni cieplnych oraz 3 elektrowni wodnych, także z importu z Demokratycznej Republiki Konga. Przemysł przetwórczy reprezentują jedynie browary, wytwórnie napojów gazowanych i papierosów, niewielkie zakłady tekstylne i obuwnicze, cementownia.

Brak linii kolejowych, sieć dróg słabo rozwinięta (ok. 6 tys. km, w tym 7% utwardzonych), zwłaszcza na wschodzie. Dużą rolę odgrywa żegluga na jez. Tanganika. Port w Bużumbura obsługuje tranzyt większości towarów przez Tanzanię i Demokratyczną Republikę Konga; w stolicy znajduje się również międzynarodowe lotnisko. Turystyka słabo rozwinięta, 1993 Burundi odwiedziło 75 tys. turystów.) ujemny bilans handlu zagranicznego. Wartość eksportu (60 mln dol. USA, 1996) pokrywa tylko w 30-40% wartość importu (165 mln dol. USA); wywóz kawy (80% wartości eksportu), herbaty, bawełny, skór; przywóz gł. maszyn i pojazdów, żywności, paliw. Najważniejszymi partnerami handlowymi są: Belgia, Francja, Niemcy i USA.