Idzie coś nowego!
Ponad dwudziestu braci Wikariatu Regionalnego Burundi-Rwanda zebrało się w Butare, aby dzielić się doświadczeniem życia w nowo ukonstytuowanych wspólnotach. Już od kilku miesięcy nasza praca jest zorganizowana wedle nowego podziału obowiązków i wedle nowych nominacji.
Rada Plenarna była podsumowaniem wizytacji przeprowadzonych przez o. Antoine Marie Zacharie Igirukwyao – Wikariusza Regionalnego, który został wybrany na tę posługę w trakcie I Kongresu naszego Wikariatu w dniach: 23 – 29 lipca 2017. W ciągu dwóch miesięcy (październik, grudzień) o. Antoine odwiedził wspólnoty braci i sióstr (zawsze w towarzystwie jednego spośród swoich Radnych: o. Macieja Jaworskiego lub o. Gallicana Nduwimana).
Wokół czego?
Pośród tematów związanych z codziennym funkcjonowaniem naszych 5 Wspólnot i naszej misji w Rejonie Wielkich Jezior przez kilka dni prowadziliśmy ożywioną debatę i wymianę spostrzeżeń na następujące tematy:
– stan personalny naszych wspólnot,
– posługa parafialna (Musongati, Gahunga),
– posługa w domach rekolekcyjnych (Butare, Gitega),
– współpraca z Konferencją Wyższych Przełożonych Afryki Frankofońskiej w kontekście naszej przynależności do Konferencji Wyższych Przełożonych Afryki Anglofońskiej,
– wizyta braterska o. Daniela Ehigihe – karmelity bosego z Nigerii, który jako Definitor Generalny odbywa wizytę braterską w naszym Wikariacie,
– kwestie ekonomiczne szczególnie związane z formacją najmłodszych braci (finansowanie studiów filozoficznych w Bujumbura i teologicznych w Morogoro),
– troska o formację stałą w naszych domach.
Dwa oczka w głowie
Osobny dzień był zarezerwowany na dwie bardzo ważne i aktualne kwestie. Pierwsza z nich jest związana z decyzją przeniesienia Postulatu z domu w Butare (Rwanda), gdzie mieści się także Nowicjat do Centrum Duchowości w Gitega (Burundi). Rozmawialiśmy na temat modelu formacyjnego pierwszych etapów inicjacji młodych kandydatów. Podjęty został także temat pracy z aspirantami z procesie rozeznawania powołania i całości formacji początkowej. Choć jest to proces, który składa się z odrębnych okresów, zarówno formowani, jak i formatorzy kontynuują ten sam wysiłek, który zawsze bazuje na tym, co już zakwitło w młodym człowieku.
Aktualnie, dysponujemy 3 domami, w których odbywa się formacja zakonna młodych Rwandyjczyków i Burundyjczyków. Na etapie studiów teologicznych korzystamy z gościnności naszych współbraci w Tanzanii.
Formacja odbywa się w dwóch językach: francuski (postulat, nowicjat i studia filozoficzne) oraz angielski (studia teologiczne). Jesteśmy bowiem usytuowani z dwujęzycznym regionie Afryki, który w ostatnim czasie przechodzi dynamiczną transformację społeczno – polityczną. Choć nie brakuje napięć i sytuacja jest niepewna, to dzięki Bogu jest bezpiecznie i spokojnie.
Drugą kwestią, która pochłania większość naszej uwagi to przygotowania do peregrynacji relikwii św. Teresy z Lisieux. Wyjątkowy gość odwiedzi nas na okres 3 miesięcy (od połowy czerwca do połowy września tego roku). Mózgiem, pomysłodawcą i inicjatorem całego przedsięwzięcia jest o. Maciej Jaworski, który koordynuje wszystkie sektory przygotowań. Trasa przejazdu relikwii została już oficjalnie zatwierdzona przez Episkopaty obu krajów. Teresa w znaku swoich doczesnych szczątek odwiedzi wszystkie katedry, najważniejsze sanktuaria, klasztory braci i sióstr, niektóre szpitale, więzienia oraz parafie, którym patronuje. Nie zabraknie Jej obecności na spotkaniu Forum Młodych w Rwandzie, a przy okazji pobytu relikwii w Cyangugu (tuż przy granicy z Kongo, gdzie mieści się klasztor karmelitanek bosych) również Sąsiedzi z drugiej strony jeziora Kivu będą mogli uczcić Świętą Patronkę Misji.
Jest to projekt duszpasterski, który otwiera przed nami niezwykłą okazję, aby dzielić się duchowością za pośrednictwem młodej karmelitanki, która opowiada o Bogu całym swoim życiem. W obu krajach rozpoczęliśmy już cykl audycji w Radiu Maryja oraz przygotowanie publikacji w językach lokalnych. Są to tłumaczenia Jej pism, opis historii Jej życia i przesłanie. Jest to przesłanie o Bogu dostępnym i bliskim w każdym doświadczeniu. Przesłanie tym bardziej aktualne, że jest kierowane do mieszkańców dwóch krajów, gdzie 70% populacji ma poniżej 30 lat.
Nasze spotkanie, choć wyczerpujące, było bardzo owocną wymianą. Nie miało ono tylko i wyłącznie formy roboczej. Było to spotkanie braterskie, które polegało na wspólnym poszukiwaniu woli Bożej. Nie brakło momentów rekreacji i co najważniejsze wspólnej modlitwy. W tej modlitwie zawsze jesteście obecni, Drodzy Przyjaciele naszych Karmelitańskich Misji. W tej samej modlitwie jesteśmy blisko – choć po drugiej stronie Równika. W tej samej modlitwie dziękujemy za Was i powierzamy Was Bogu, który zaprasza nas do współpracy w realizacji najwspanialszego projektu, jakim jest KRÓLESTWO BOŻE.
o. Paweł Porwit
„Kto pomaga misjonarzom, nagrodę misjonarzy otrzyma.” (Bł. Maria Teresa Ledóchowska)
