Trzeci Kongres Kapitulny Wikariatu Regionalnego Rwandy i Burundi OCD miał miejsce w Butare (Rwanda) w dniach 22 – 30 lipca 2023 r. Odbył się w roku 150 rocznicy urodzin świętej Teresy od Dzieciątka Jezus, który zbiega się ze stuleciem jej beatyfikacji; rok rozpoczęcia triennium, którego kulminacją będzie stulecie jej kanonizacji (2025 r.)
W pierwszy dzień Kongresu trzynastu braci z pięciu wspólnot w Burundi i Rwandzie w towarzystwie o. Prowincjała Tadeusza Florka OCD rozpoczęło spotkanie zwane kongresem kapitularnym. Czas analiz, refleksji, rozeznawania, wyborów i planowania. Dzień poprzedzający otwarcie kongresu był animowany przez Oskara Mpozeni SJ. Zajmowaliśmy się tematem rozeznawania wspólnotowego i duchowego dialogu.
Drugi dzień Kongresu rozpoczęliśmy od modlitwy wewnętrznej i Eucharystii pod przewodnictwem o. Tadeusza Florka OCD, prowincjała, który w swojej homilii nawiązał do dokumentu „Dar wierności, radość wytrwałości”. W odniesieniu do dnia poprzedniego Prowincjał wskazał także cztery podstawowe elementy, które pomagają nam w naśladowaniu Maryi – Dziewicy zasłuchanej w natchnienia Ducha. Są to: osobista relacja z Bogiem, pokora w poznawaniu siebie, oderwanie i wolność w stosunku do własnych projektów, dialog wspólnotowy.
W czasie kolejnych sesji wysłuchaliśmy raportu ustępującego Wikariusza regionalnego, o. Zacharie Antoine Marie Igirukwayo OCD, oraz ekonoma Wikariatu, o. Fryderyka Jaworskiego OCD.
Po krótkiej wymianie uwag i obserwacji przeszliśmy do kolejnego punktu, jakim był wybór nowego Wikariusza. Został nim o. Jean Bosco Cishahayo OCD – Burundyjczyk, który właśnie zakończył studia specjalistyczne z teologii dogmatycznej w Wiedniu.
W oczekiwaniu na jego przybycie kontynuowaliśmy pracę w grupach podejmując refleksję na temat rozwoju i reorganizacji regionalnej Zakonu w Afryce, współpracy oraz wymiany pomiędzy naszymi okręgami.
Trzeciego dnia rano dołączył do nas o. Jean Bosco Cishahayo OCD, nowowybrany Wikariusz regionalny. Zaraz po jego przybyciu, w czasie przedpołudniowej sesji, odbyły się wybory nowego zarządu. W posłudze zarządzania Wikariatem regionalnym o. Jean Bosco będzie wspomagany przez:
-
o. Libère Saruye OCD (Burundyjczyka), pierwszego radnego Wikariatu,
-
o. Audace Ishimwe OCD (Rwandyjczyka), drugiego radnego Wikariatu.
Następnie podjęliśmy temat koordynacji i zarządzania projektami. Temat został przedstawiony przez o. Pawła Porwita OCD, który podsumował minione triennium przedstawiając bilans projektów pastoralnych, socjalnych, inwestycyjnych oraz formacyjno-pedagogicznych. Ojciec Paweł zaproponował procedurę przygotowywania projektów wedle jednego schematu. Przedstawił szkic instruktażu opracowywania projektów i zarządzania nimi. Przedstawiono także propozycję reaktywacji strony Wikariatu, gdzie wszystkie inicjatywy, jakie podejmujemy, byłyby wizualizowane, promowane oraz komunikowane naszym partnerom i dobroczyńcom. Wymieniono konkretne propozycje takie jak newsletter czy kanał YouTube, podkreślając nieustanną potrzebę regularnej koordynacji działań we współpracy z Biurem Misyjnym oraz naszymi partnerami, np. fundacją Abana Baseka.
Dwa pilotażowe projekty Wikariatu to Sanktuarium w Musongati, którego infrastruktura jest już w ostatnich fazach przygotowania. Przed nami perspektywa twórczej pracy duszpasterskiej i mobilizacja we wspólnej animacji duszpasterstwa szkaplerznego, ruchu pielgrzymkowego i formacji wiernych w dziedzinie duchowości maryjnej.
Sesje popołudniowe były poświęcone formacji początkowej. W temat wprowadził nas o. Zacharie Igirukwayo OCD, przedstawiając strukturę formacyjną w Wikariacie wedle etapów i wprowadzonych w ostatnich latach zmian. Ojciec Zachariasz wspomniał o propozycjach przygotowanych przez wspólnoty formacyjne. Omówiono każdy etap formacji w odniesieniu do wartości, które pragniemy przekazać w czasie formacji. Następnie miała miejsce ożywiona debata na temat miejsca, w którym powinny odbywać się studia teologiczne naszych braci.
W czwarty dzień Kongresu naszym głównym tematem była debata (ciąg dalszy) na temat formacji braci studiujących teologię. Rozważaliśmy różne alternatywy związanie z braćmi, którzy powinni rozpocząć cykl teologiczny w tym roku. Kolejną częścią naszej pracy była analiza tekstu statutów Wikariatu, podział obowiązków a także ich organizacja i zakres.
Piąty dzień Kongresu tradycyjnie rozpoczęliśmy modlitwą wewnętrzną. Liturgii Mszy św. połączonej z jutrznią przewodniczył o. Audace Ishimwe OCD drugi Radny Wikariatu. W homilii wspomniał, że ten, kto nie ma czasu na słuchanie Słowa i dialog z Bogiem, nie może być owocnym sługą tegoż Słowa.
Kolejnym etapem naszej pracy były postanowienia Kongresu. W czasie przerwy za pośrednictwem krótkiego wideo pozdrowiliśmy o. Jana Krawczyka OCD i ks. Andrzeja Krefta zarządzającego fundacją ABANA BASEKA.
Po południu sfinalizowaliśmy pracę nad kwestionariuszem przygotowawczym na rozpoczynające się wkrótce Definitorium w Lisieux i zatwierdziliśmy redakcję przesłania Kongresu.
Oficjalnego zakończenia Kongresu dokonał o. Tadeusz Florek OCD, prowincjał. Wraz z błogosławieństwem i wyrazami wdzięczności przekazał nam konkretne zalecenia życząc odwagi i roztropności w przejmowaniu odpowiedzialności za struktury i osoby. Dziękujemy za Waszą modlitwę!
Raduje się serce misjonarza, widząc dobre owoce ponad 50 letniej pracy misyjnej polskich karmelitów bosych. Zakon w Burundi i Rwandzie złożony już z miejscowych powołań kapłańskich i zakonnych przejmuje coraz bardziej odpowiedzialność za inkulturację Ewangelii, zakorzenienie i adaptację charyzmatu Zakonu do tradycji i miejscowej kultury. Cieszy się serce każdego misjonarza widząc jak coraz bardziej Karmel w Burundi i Rwandzie staje się afrykański, coraz bardziej samodzielny i kroczący własną drogą wśród ludów Afryki. Nie kończy się nasza rola pomocnicza i towarzysząca im na tej drodze, ale trzeba, aby nasi Bracia w Afryce wzrastali a my wśród nich się umniejszali. Każda dobra i zdrowa misja osiąga swój cel, gdy odpowiedzialność mogą wziąć za dalsze losy i rozwój rodzimi kapłani, zakonnicy i zakonnice, katechiści i osoby świeckie. Kładąc zdrowy fundament wiary i duchowości, misjonarz widząc dojrzałą już wspólnotę kościoła – idzie dalej głosić Chrystusa i ukazywać drogę zbawienia innym narodom. Mamy nadzieję, że nasi bracia karmelici bosi z Burundi i Rwandy staną się także misjonarzami dla innych ludów Afryki a może także Europy…
o. Paweł Porwit OCD
