Nasz pobyt w Afryce rozpoczął się w dniu 4 stycznia 2024 r. Po przylocie z Polski z lotniska w Bujumburze w Burundi odebrał nas o. Maciej Jaworski. Główny cel naszej podróży do Burundi to uczestnictwo w święceniach kapłańskich diakona Omera od Matki Bożej.
W dniu 6 stycznia 2024, w budującym się sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej, uczestniczyliśmy w święceniach kapłańskich trzech diakonów karmelitańskich. Obrzęd święceń był odprawiany w sposób bardzo uroczysty, duże wrażenie wywarła na nas piękna oprawa liturgiczna. Zachwycały nas zwyczaje miejscowego kościoła, podziwialiśmy ogromne zaangażowanie ludu w przygotowanie uroczystości. Bardzo dużo wiernych uczestniczyło w Mszy Świętej, a do tego piękny śpiew i tańce wielbiące Pana Boga.
W dniu 7 stycznia, o. Omer od Matki Bożej odprawił Mszę świętą prymicyjną w swojej rodzinnej parafii Mpinga, na której licznie zgromadził się lud Boży. Wymowna była obecność wielu młodych osób i dzieci. Cieszyliśmy się życzliwością i gościnnością ojców i braci karmelitów bosych jak i osób świeckich.
Warto wspomnieć, dlaczego zdecydowaliśmy się na podróż do Burundi. W pięknej działalności Karmelu na misjach jest adopcyjna pomoc w formacji przyszłych kapłanów. W 2018 r. rozpoczęłam współadopcję kleryka karmelitańskiego, br. Omera od Matki Bożej. Wspierałam go materialnie i duchowo poprzez modlitwę i zamawiane msze święte u ojców karmelitów bosych i przyjmowaną komunię świętą w jego intencji. Uwieńczeniem tej współadopcji były święcenia kapłańskie.
Dziękuję Panu Bogu za wielki dar i łaskę osobistego poznania br. Omera podczas jego pobytu w Polsce i możliwość uczestniczenia w święceniach kapłańskich i Mszy św. prymicyjnej w Burundi.
Byłam szczęśliwa i wzruszona widząc swojego współadoptowanego syna otrzymującego święcenia kapłańskie, odprawiającego prymicje, a później mogłam uczestniczyć we mszy świętej odprawionej w języku polskim w Bujumburze, której przewodniczył o. Omer.
Ks. Jan poznał br. Omera podczas jego pobytu w Rzeszowie. Ks. Jan wraz ze mną przyleciał do Afryki na te święcenia.
Życzymy ojcom neoprezbiterom wytrwałości w powołaniu zakonnym i kapłańskim, ażeby – tak jak powiedział Pan Jezus do apostołów „szli i owoc przynosili i żeby owoc ich trwał”, trwał wszędzie, gdzie ich Pan Jezus powoła do zakonnej i kapłańskiej służby.
Renata
