Pierwsza inicjatywa misjonarska w zakonie karmelitów bosych związana jest z fundacją konwentu św. Filipa w Lizbonie, która nastąpiła 14 X 1581 roku. Szczególny wkład w powstanie tego klasztoru miał król Filip II, który wówczas tam rezydował. Niedługo po objęciu we władanie Królestwa Portugalii, król czuł się zobowiązany do ewangelizacji nabytych wraz z nią kolonii afrykańskich. Mając zwyczaj proszenia o pomoc w akcjach ewangelizacyjnych zakonników zreformowanych, postarał się o udział w tej misji braci karmelitów bosych. Przedstawiona im możliwość spotkała się z wielkim entuzjazmem, dlatego bardzo szybko udało się znaleźć chętnych na pierwszą misję. Jako docelowe miejsce zostały wybrane tereny Konga i Gwinei, których ówczesne granice częściowo tylko pokrywają się z tymi dzisiejszymi. Kongo było widziane nie tylko jako teren misyjny sam w sobie, ale również jako miejsce, które stanowiłoby bazę do ewangelizacji kolejnych krajów. Stamtąd bowiem można było się dalej przeprawiać przez Etiopię tworząc pomost z chrześcijańską Abisynią. W ten sposób omijając granice islamu można by było później drogą morską wypływać bezpośrednio w kierunku płd.-zach. Azji i dalej w kierunku Indii. Ostatecznie, 5 kwietnia 1582 roku pięciu misjonarzy wyruszyło statkiem „San Antonio” z portu w Lizbonie, żegnani przez samego króla Filipa II. Wskutek katastrofy kilka dni później statek zatonął, natomiast bracia zginęli w morzu. Poniżej przedstawiamy zakonny patent Prowincjała o. Hieronima Gracjana uprawniający tych zakonników do wyjazdu na misję wraz z dołączonymi obowiązującymi ich postanowieniami.
Pozwolenie na wyjazd pierwszych misjonarzy karmelitów bosych do Gwinei oraz wytyczne dla misji.
