Boże Narodzenie 1999 (9)
Każdy, kto przyjmuje w sercu swoim ten wielki dar zbawienia i miłości nie może go zatrzymać tylko dla siebie, ale jest wezwany, aby się nim dzielić. Każdy z nas jest posłany, aby nieść Radosną Nowinę tym, którzy są blisko, a którzy ustają w drodze i tracą nadzieję i tym, którzy są daleko i nigdy nie słyszeli o Jezusie.
| W numerze: |
- Drodzy Przyjaciele Misji Karmelitańskich!
- Z listów naszych Misjonarzy
- Roztrzygnięcie ankiety – konkursu
- Misyjne nowiny
- Papieskie intencje misyjne na Wieli Jubileusz roku 2000
Drodzy Przyjaciele Misji Karmelitańskich!
Wpatrzeni w tajemnicę Wcielenia Syna Bożego, wraz z całym Kościołem rozsianym na wszystkich kontynentach świata, wkraczamy w Wielki Jubileusz Roku 2000. W noc Bożego Narodzenia Ojciec Święty Jan Paweł II otworzy uroczyście Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra na Watykanie. W ten sposób rozpoczniemy wielki rok dziękczynienia za dar naszego zbawienia. Albowiem Bóg „z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa” (Ef 1, 4) i pragnie „aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach i to, co na ziemi” (Ef 1,10). Jezus Chrystus przychodząc do nas w ludzkiej postaci świadczy o miłości Ojca, który pragnie „aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4) Dlatego też Kościół nie ustaje w głoszeniu prawdy o Jezusie Chrystusie, naszym Zbawicielu.
Każdy, kto przyjmuje w sercu swoim ten wielki dar zbawienia i miłości nie może go zatrzymać tylko dla siebie, ale jest wezwany, aby się nim dzielić. Każdy z nas jest posłany, aby nieść Radosną Nowinę tym, którzy są blisko, a którzy ustają w drodze i tracą nadzieję i tym, którzy są daleko i nigdy nie słyszeli o Jezusie.
Tegoroczne Święta Bożego Narodzenia są dla nas wszystkich okazją do bardzo szczególnej refleksji i modlitwy: mijające drugie tysiąclecie od centralnego Wydarzenia w dziejach wszechświata – tajemnicy Narodzenia Jezusa Chrystusa i Jego zbawczego Dzieła, mijające tysiąc lat istnienia naszej chrześcijańskiej Ojczyzny, mijające już blisko 30 lat niejednokrotnie wielkiego zaangażowania Wielu z Was we wspomaganie naszych misji w Afryce… – może to zbyt patetyczne, ale prawdziwe zestawienie. Obecny Jubileusz to wielki Boży dar, pozwalający człowiekowi objąć umysłem całą tę przebogatą rzeczywistość, rozpoznać w niej swoje miejsce, swój udział. Nie sposób wyliczyć procesów i zmian, pojedynczych aktów codziennej wierności, miłości i ofiar, które się na nią złożyły. Ostateczny ich owoc stanie się, jak wierzymy, przedmiotem naszej radości w Niebie, Ojczyźnie, do której wszyscy pielgrzymujemy. Jest z nami Chrystus, jest Maryja, są Święci wspomagający nas swoją cudowną mocą miłości. – Kontemplując to wszystko w rozpoczynającym się Świętym Czasie, lepiej poznamy kim tak naprawdę jesteśmy, kto to jest człowiek i jakie jest jego powołanie. Lepiej poznamy Kim jest Bóg. – Dzieląc się z bliźnimi opłatkiem naszego chleba pozwolimy Jezusowi bardziej pojednać nas z sobą…
Skierujmy nasz wzrok na Zbawiciela narodzonego w Betlejem, wsłuchajmy się w orędzie aniołów głoszących pokój całemu światu. Niech ogień miłości Bożej rozpala nasze serca, byśmy jeszcze bardziej potrafili angażować się w Misyjne Dzieło Kościoła. Niech Święty Rok Jubileuszowy przyniesie całemu światu, a szczególnie krajom Afryki, upragniony pokój i poszanowanie godności każdego człowieka.
Błogosławionych Świąt i obfitych łask Wielkiego Jubileuszu wszystkim Przyjaciołom i Dobroczyńcom Misji Karmelitańskich
Życzą
Bracia Paweł Bęben i Arkadiusz Smagacz
oraz Zofia, Maria, Mariola i Bożena z Biura Misyjnego
Z listów naszych Misjonarzy
Bujumbura, 30 września 1999
Drodzy Przyjaciele misji karmelitańskich!
Pragną Wam podziękować za wierną służbę misjom przez ofiarę i modlitwę. Chcę też przedstawić Wam naszą obecną sytuację w Burundi, choć nie jest to łatwo. Trudno zrozumieć ludzi, którzy napadają na dzielnice najbiedniejszych w stolicy, zabijają i kradną. Często słyszymy, zwłaszcza w nocy, strzały z karabinów. Mówią, że to są bandy zbrojne, które przychodzą z Konga i Tanzanii. Nie atakują dzielnic bogatych, bo są dobrze strzeżone, ale tych bezbronnych i najsłabszych.
Odwiedziłem niedawno szpital wojskowy. Kiedyś sam leżałem w takim szpitalu w Gliwicach. Rozmawiałem z młodymi ludźmi, którzy na wojnie zostali kalekami na całe życie. Prosili mnie, bym ich odwiedził jeszcze raz. Jak mogłem, starałem się ich pocieszyć i obiecałem ich jeszcze odwiedzić. Przez zawiść i pragnienie władzy ludzie sami sprowadzają na siebie nieszczęście. Z bratem Hieronimem odwiedziłem ks. Paskalego w innym szpitalu w Bujumburze. Operacja się udała, ale rodzina księdza musiała się starać o lekarstwa i kroplówki. Lekarstwa są drogie i za pobyt w szpitalu trzeba dużo płacić. Na leczenie w szpitalu nie stać ubogich. W Musongati, gdzie pracują Siostry Karmelitanki Dzieciątka Jezus, dzięki pomocy z zagranicy Siostry mogą przyjmować do szpitala wszystkich ludzi. Często ubogi płaci tylko połowę kosztów leczenia. W państwowych szpitalach nie ma lekarstw i opłaty za pobyt są drogie.
Od 3 sierpnia jestem na nowej placówce misyjnej w Bujumburze. Wynajęliśmy mały dom w stolicy ze względu na dwóch braci Burundyjczyków, którzy tu rozpoczynają studia filozoficzne w Wyższym Seminarium Diecezjalnym. Nie mamy tu pracy parafialnej, ale chętnie pomagamy w parafii i innych kaplicach w stolicy. W naszej dzielnicy jest wiele domów zakonnych. Często siostry zakonne proszą nas o Msze św. lub spowiedź w ich kaplicy. W niedziele odprawiamy Msze św. w Katedrze po francusku i u Sióstr Misjonarek z Kalkuty w kirundi. O. Jan Kanty przygotowuje się, bo wkrótce będzie wykładał historię filozofii w Seminarium Diecezjalnym. W Polsce przez długie lata był profesorem filozofii, i teraz na starsze lata znów przypadło mu uczyć kleryków w Afryce, ale w innym języku (…).
Łączymy się z Wami w modlitwie i trosce, aby Dobra Nowina o Zbawieniu była wszędzie przyjęta.
O. Eliasz Trybała.
Roztrzygnięcie ankiety – konkursu
Pragniemy serdecznie podziękować wszystkim, którzy odpowiedzieli na naszą misyjna ankietę. Cieszymy się, że napłynęło wiele bardzo interesujących wypowiedzi i refleksji na temat misyjnej działalności Kościoła. Wasze odpowiedzi są pięknym świadectwem Waszego zaangażowania na rzecz misji. Przedstawiamy niektóre wybrane fragmenty:
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”. (Mk 16,15). Często bez końca moglibyśmy opowiadać o swojej ukochanej, szczególnej osobie, pragniemy, aby poznało ją jak najwięcej ludzi, więc myślę, że tym bardziej kochając Jezusa – jakże nie moglibyśmy się dzielić tą Wielką Miłością z tymi, którzy nie mieli jeszcze szczęścia o Nim usłyszeć. Misje głoszenia Królestwa Bożego otrzymał Chrystus, to właśnie On „został posłany” (Łk 4,43), a to samo posłannictwo przekazał swoim uczniom we wszystkich epokach.
W Europie, szczególnie w krajach bardziej cywilizowanych, ludzie w większości znają już Chrystusa (…) Są [jednak] kraje, które w ogóle nigdy jeszcze nie słyszały o Chrystusie. Potrzeba więc, aby kapłani szli i nieśli tym ludziom życiodajne słowa Chrystusa orędzia nadziei, zbawienia i wyzwolenia, aby otwierali granice systemów ekonomicznych i cywilizacyjnych. Bóg niedościgniony w swej hojności, wynagradza to później rodzimymi powołaniami tamtych krajów do pielęgnacji pierwszych zasiewów słów Ewangelii.
Bożena
Najpiękniejszym darem dla misji jest ofiara z samego siebie, ale sprawa misji to nie tylko obowiązek misjonarzy. Każdy chrześcijanin powinien chociażby w najskromniejszym stopniu starać się pomóc misjom przez modlitwę, świadectwo życia, wsparcie finansowe. Wtedy też on sam staje się misjonarzem. Godne pochwały są Koła Misyjne działające przy parafiach – w nich wielkim zaangażowaniem cieszą się dzieci, ofiarowując modlitwę światu misyjnemu, zbierając datki dla najbiedniejszych, korespondując z misjonarzami. Nie brak wspaniałych przykładów misjonarzy na miarę Chrystusa, którym jest w naszym wieku nasz polski Papież Jan Paweł II i wreszcie wspaniałe czasopisma misyjne, jak: „Echo z Afryki i innych kontynentów” czy „Drogi misyjne”, uwrażliwiające czytelników na zaspokajanie potrzeb duchowych i cielesnych tej mrocznej części świata.
Wiadomo, że każdy z nas nie może wyjechać na misje, ale każdy z nas może być świadkiem w swoim własnym środowisku, dlatego wiem, że misje to i moje wielkie zadanie.
Barbara
Nagrody w postaci albumów przyznaliśmy: Bożenie Belickiej z Dobrcza, Barbarze Sobeczko z Raciborza-Markowic, Urszuli Kaczyńskiej z Łap, Monice Grzegorczuk z Siedlec, Łucji Mazurkiewicz z Ostrzeszowa. Wyróżnienia książkowe otrzymują: Urszula Żelazko z Rzeszowa, Marek Pisarczyk z Dąbrowy Górniczej i Grażyna Gut z Tuchowa. Wszystkim zaś, którzy wzięli udział w ankiecie wraz z serdecznymi podziękowaniami przesyłamy misyjną papeterię z kompletem nowych kartek świątecznych opartych na motywach sztuki afrykańskiej.
Misyjne nowiny
Kongres Misyjny w Częstochowie. Pod hasłem: „Misje odnawiają Kościół” odbył się w dniach 22 – 24 października III Krajowy Kongres Misyjny zorganizowany przez Komisję Misyjną Episkopatu Polski oraz Papieskie Dzieła Misyjne. Jego celem była refleksja nad zaangażowaniem Polski w dzieło misyjne Kościoła, przedstawienie dotychczasowych osiągnięć na tym polu, wskazanie dalszych kierunków rozwoju oraz przede wszystkim wzbudzenie nowego zapału misyjnego w naszej Ojczyźnie. Animatorzy świeccy i duchowni, a także misjonarze zebrani na Jasnej Górze zawierzyli te sprawy Matce Najświętszej, Królowej Polski. Obradom w sali im. o. Jana Kordeckiego towarzyszyła wystawa misyjna, na której swoją działalność prezentowały zgromadzenia zakonne (w tym nasz Zakon), niektóre diecezje oraz Centrum Formacji Misyjnej z Warszawy. Spotkania poświęcone poszczególnym kontynentom odbywały się w kościołach parafialnych Częstochowy. Tam również było miejsce na świadectwa misjonarzy, wystawy, wspólną modlitwę. Kazanie podczas Mszy Św. sprawowanej w jasnogórskiej bazylice na zakończenie Kongresu wygłosił ks. bp. Jerzy Mazur z Syberii. Atmosferę Kongresu ożywiała młodzież, na której też w dużej mierze spocznie kontynuacja misji Chrystusa w przyszłym wieku… Właśnie zaangażowanie polskiej młodzieży w sprawy misji należy obecnie do najważniejszych zadań Kościoła w naszym kraju! W spotkaniu udział wzięło ponad tysiąc uczestników, w tym i nasza rodzina karmelitańska: bracia z kilku klasztorów, siostry karmelitanki Dzieciątka Jezus, siostry karmelitanki misjonarki oraz świeccy. Z naszych misjonarzy byli obecni o. Nazariusz i br. Ryszard Żak.
Proces biskupa. W Rwandzie toczy się proces bpa Augustino Misago z Gikongoro bezpodstawnie oskarżonego przez prezydenta kraju o wspieranie ludobójstwa podczas wojny domowej. W sanktuarium w Kibeho, znajdującym się na terenie jego diecezji, dokonano masakry uciekinierów.
Z pracy na misjach powrócił do Polski o. Nazariusz Kwiatkowski. O. Nazariusz wyjechał na misje do Afryki w 1976 roku, zaraz po otrzymaniu święceń kapłańskich. Ponad 20 lat przepracował w Burundi i byłym Zairze.
Nowa fundacja na Syberii. Obaj polscy prowincjałowie naszego Zakonu: o. Szczepan Praśkiewicz (Prowincja Krakowska) i o. Mariusz Jaszczyszyn (Prowincja Warszawska) oraz o. Arkadiusz Kulacha, delegat z Białorusi, odbyli podróż do Usola na Syberii. W miejscu, gdzie na zesłaniu nad Jeziorem Bajkał przebywał św. Rafał Kalinowski, jeszcze w tym roku na Boże Narodzenie planowane jest otwarcie nowej placówki.
Nawiedzenie relikwii św. Teresy w USA. Relikwie św. Teresy od Dzieciątka Jezus zostały przyjęte w sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej, które w Munster koło Chicago prowadzą karmelici bosi z Polski. 18 listopada br. przybyła tam 12-tysięczna rzesza pielgrzymów, pragnąc uczcić tę bardzo znaną w Stanach Zjednoczonych Świętą. Trumienka z relikwiami św. Teresy Patronki Misji od kilku lat wędruje po świecie, nawiedzając na zaproszenie biskupów różne kraje. Nasi ojcowie od 50 lat pełnią w Munster posługę duszpasterską wśród Polonii. Ich klasztor ma również znaczny wkład w utrzymanie naszych afrykańskich misji.
Święcenia kapłańskie i diakonat w Burundi. Na 8 stycznia 2000 roku w naszej parafii Musongati w Burundi zaplanowana jest podwójna uroczystość święceń: br. Cyryl Barutwanayo przyjmie święcenia kapłańskie, a br. Liberiusz Saruye diakonat. W uroczystości tej będzie uczestniczyć nasz o. Prowincjał Szczepan Praśkiewicz, który odwiedzi również nasze wspólnoty w Burundi i Rwandzie. Obu nowo wyświęconych braci Afrykańczyków pochodzących z Burundi, a także podróż naszego o. Prowincjała polecamy Waszym modlitwom.
Papieskie intencje misyjne na Wieli Jubileusz roku 2000
Styczeń
Aby Międzynarodowy Rok Kultury i Pokoju, czerpiąc inspirację z tajemnicy Bożego Narodzenia, przyczynił się do autentycznego i trwałego pokoju.
Luty
Aby pielgrzymi, którzy nawiedzą Rzym, Jerozolimę i inne chrześcijańskie sanktuaria, stali się zwiastunami Dobrej Nowiny, która niesie nadzieję dla współczesnego człowieka.
Marzec
Aby Dziewica Maryja, Matka Zbawiciela, chroniła i wspierała misjonarzy w ich pracy apostolskiej.