Aktualności

Komunikat Przewodniczącego Komisji Episkopatu Polski ds. Misji na Dzień Modlitwy i Pomocy Misjom

Uroczystość Objawienia Pańskiego 6 stycznia 2022r.

Umiłowani w Chrystusie Panu, Siostry i Bracia!

1. Misterium uroczystości Objawienia Pańskiego

W dzisiejszej uroczystości Chrystus objawia się jako „centrum wszechświata i historii” (Jan Paweł II, Encyklika „Redemptor hominis”), jako potężny „magnes” pociągający do siebie wszystkie narody. W Nim bowiem „ukryte są [duchowe] skarby” (Kol 3,2), których ludzkość poszukuje od zawsze. Biblia nazywa je „mądrością i wiedzą” (Kol 3,2), „łaską i prawdą” (J 1,14), czy też „światłem oświecającym każdego człowieka” (J 1,9). W nowonarodzonym Chrystusie spełniają się zapowiedzi proroków wieszczących, że w czasach ostatecznych cały rodzaj ludzki podąży do Jeruzalem, aby doświadczyć zbawienia i ogłosić chwałę jedynego Pana (pierwsze czytanie). Mędrcy obecni przy żłóbku reprezentują powrót całego świata do Boga.

Ta historia zbawienia trwa nadal. Dzisiaj to Kościół jest nowym Jeruzalem, do którego podążają wszystkie narody. To Kościół promienieje światłem obecnego w Nim Chrystusa i chwałą Boga. Dzisiaj świętujemy ponieważ nam dano już to, czego szuka cały świat. Jednocześnie jesteśmy wezwani, aby dzielić się z innymi odkupieńczą obecnością Boga. Naśladujemy więc Maryję, która ukazując Chrystusa Mędrcom symbolicznie „głosi” Go całemu światu. W tej ewangelicznej scenie Maryja jawi się jako wzór ewangelizującego Kościoła. Dlatego właśnie dziś przeżywamy Dzień Modlitwy i Pomocy Misjom.

2. Dzień Modlitwy i Pomocy Misjom

Dzień ten obchodzimy pod hasłem: „Z Wieczernika aż na krańce świata”. Nasza troska o misje polega najpierw na tym, że sami zgadzamy zostać zjednoczonymi przez Pana. Na Eucharystii stajemy się wspólnotą „jednego ducha i jednego serca” (Dz 4,32). Wewnętrznie pojednani jesteśmy świadkami i głosicielami Ewangelii, aż po krańce ziemi.

Czytaj dalej…

„Naród kroczący w ciemnościach, ujrzał Światłość wielką…albowiem Dziecię się nam narodziło, Syna został nam dany!” (Iz 9, 15).

Drodzy Przyjaciele misji karmelitańskich!

Żłóbek betlejemski, Dziecię Jezus, Maryja i Józef! Oto prawdziwy DOWÓD MIŁOŚCI, jaką Bóg umiłował każdego z nas! DAŁ Syna swego Jednorodzonego, aby każdy kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (por. J 3, 16).

Człowiek ginie, kiedy traci wiarę w Chrystusa. Człowiek ginie, kiedy traci życie wieczne! A Bóg nie posłał swego Syna do nas po to aby nas potępić, ale abyśmy przez Niego zostali zbawieni (por. J 3, 17).

Bóg nie jest przeciwko nam, skoro nie oszczędził  nawet swego Syna, ale za nas wszystkich Go wydał! Bóg nie jest naszym oskarżycielem ale tym który usprawiedliwia! Nic nie  może odłączyć nas od miłości Chrystusa. Ani śmierć ani życie, ani władze czy moce, ani jakiekolwiek stworzenie nie zdoła nas odłączyć i pozbawić miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie Panu naszym. Bo we wszystkich tych utrapieniach odnosimy pełne zwycięstwo, dzięki Temu który nas umiłował. Tylko zwątpienie i niewiara mogą nas odłączyć od miłości Chrystusa(por. Rz 8, 35-39).

Weselmy się nadzieją! Bądźmy płomiennego ducha! Pełnijmy służbę Bogu! Miejmy wstręt do złego! Podążajmy za dobrem! W uciskach bądźmy cierpliwi, w modlitwie – wytrwali! (Rz 12, 9-13)

Czytaj dalej…