Misje Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych w Afryce – w Burundi i Rwanda
"Aby Jezus był znany i kochany"
Musongati – Kraków, lato 2004 r.
Mbuza to mała wioska należąca do parafii Gakome w Burundi. Ta parafia jest pod opieką Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus. Ojcowie Karmelici z Musongati przyjeżdżają tu regularnie, aby sprawować sakramenty. Obecnie w Gakome nie ma sióstr zakonnych, ponieważ opuściły parafię po dwóch napadach zbrojnych na ich dom zakonny. Parafianie czują się opuszczeni, ale spodziewają się, że siostry powrócą.
Kraków, 30 czerwca 2004 r
Gdy zbliżał się dzień mojego wyjazdu do Polski często myślałem o mojej rodzinie i znajomych, których chciałem spotkać w Polsce. Z radością wsiadłem do samolotu w Bujumbura, bo tęskniłem za Ojczyzną. Teraz jednak po dwóch miesiącach spędzonych w Polsce coraz częściej myślę o tych, których zostawiłem w Burundi i z radością czekam na mój dzień powrotu do Burundi tj. 02 lipca 04.
Wielkanoc 2004 (21)
Gdy dwa słonie ze sobą walczą, wtedy cierpi pod nimi trawa.
(przysłowie afrykańskie)
Dość tego! Wojna musi się skończy! Musimy umieć wyrzec się przemocy. Mamy obowiązek i prawo zabiegać o pokój.
Apel biskupów o pokój w Sudanie
Boże Narodzenie 2003 r.
Chwytające za serce są spotkania z afrykańskimi dziećmi, które, choć pozbawione w 98 % tych dóbr, jakie posiadają dzieci w Europie, tak pięknie i chciałoby się powiedzieć, nieustannie obdarzają nas swoim szczerym i autentycznym uśmiechem. A ich wdzięczność za najmniejszy, ofiarowany im drobiazg nie ma miary. To brzmi paradoksalnie, ale one po prostu wydają się być szczęśliwe. Jest to, moim zdaniem, jedna z większych różnić między naszym europejskim światem a Afryką. Ponadto, jest to potwierdzenie, że tajemnica szczęścia ludzkiego jest wpisana w tajemnicze warstwy serca, a nie w stan materialnego posiadania.
Bractwo Szkaplerzne w Kigali powstało w 1998r. założone przez o. Jean-François, (który gościł w Polsce w ubiegłym roku) po powrocie ze studiów we Francji. Zasadniczo na początku składało się z wierzących miasta Kigali (stolica Rwandy), którzy chcieli pogłębić pobożność do Maryi Matki Karmelu. Ale wcześniej to o. Eliasz Trybała, przyodział ich szkaplerzem św.
Listopad 2003 r.
Jeśli o. Fryderyk wyjeżdża to pamiętajcie, że jak uboga wdowa, która wrzuciła najwięcej, bo wrzuciła wszystko co miała, tak również i on powinien rzucić wszystko, co ma, czyli oddać siebie Bogu. Misjonarz wyjeżdżając nie wie, co go spotka, ale wie że gdziekolwiek będzie, to będzie w rękach Bożych
Listopad 2003 r.
Pierwszym i najważniejszym terenem misyjnym na obecnym etapie mojego afrykańskiego i zarazem misyjnego raczkowania jest teren mojego serca. Zapewne pozostanie ono do końca sercem białego Europejczyka, Umuzungu, ale musi być ono na wskroś ewangeliczne.
Z RÓŻNYCH ŹRÓDEŁ O BOGU IMANIE Co to jest? Bardzo duże, ma osiem nóg, Imana biednych was pozdrawia. Poprawna odpowiedź – spichlerz.
Człowiek ze swej natury jest istotą religijną. Zawsze szukał jakiejś istoty wyższej, która miała być sensem jego życia, sensem wszystkiego. Obraz tego Boga w dużym stopniu zależał od poziomu kulturowego danego plemienia.
18 września 2003 r.
J.S. Niedawno zaprzysiężonego na prezydenta Rwandy Paula Kagamego media brytyjskie, a w ślad za nimi także niektóre polskie, przedstawiają jako męża opatrznościowego, który przerwał ludobójstwo i ustabilizował sytuację społeczną w tym kraju. Kim, według Ojca, jest on rzeczywiście? o. Sylwester: Paul Kagame jest tym, który wszczął cały konflikt. Jest sprawcą tego, co stało się w Rwandzie od 1990 roku.
Wywiad w Naszym Dzienniku, rozmawia Jacek Szpakowski
Wrzesień 2003 r.
To naprawdę prawdziwe świadectwo, które mnie kolejny raz dotknęło. Śmiem stwierdzić, że ta ciepła gościnność i relacje międzyludzkie przypominają mi, co nieco to ciepło społeczeństwa afrykańskiego, jak np. w Rwandzie, w moim kraju.