Misje Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych w Afryce – w Burundi i Rwanda
"Aby Jezus był znany i kochany"
2002r.
Przed tygodniem odzyskaliśmy zrabowany komputer, płacąc niezbyt wielką sumę policji za ich skuteczną akcję, choć ja bardzo mocno podejrzewam, że ta policja działa w zmowie ze sprawcami napadu, a oddali komputer, gdyż nie wiedzieli co zrobić z prawie zupełnie nieznanym tutaj typem komputera MacIntosh.
2002r.
Ten mężczyzna i kobieta siedzieli sobie tuż obok – on palił papierosa, którego zwinął z liści tytoniu, ona siedziała obok i jadła słodkiego kartofla, dzieci nieopodal, łamiąc się ziemniakami, które jeszcze zostały upieczone na tym ogniu na ich własnym domu, ponieważ gdy się palił wrzucały kartofle
Rwanda – Gahunga, 2 luty 2002 r.
Tu na ziemi dzień nie może trwać bez końca i noc też ma swój koniec. Wschód i zachód słońca to są dwa filary codziennego życia, pod którymi staram się modlić. Gdyby nie było tych filarów Boskiej Opatrzności, życie popadłoby w ruinę. Dzięki dniowi mogę się ruszać i pracować. Dzięki nocy mogę się modlić i odpoczywać. A w ogóle to, co jest najważniejsze, to mogę żyć.
Boże Narodzenie 2001 (13)
Przeżywaliśmy w tym roku 30 lat obecności misyjnej w Burundi i w Ruandzie. Dziękowaliśmy Bogu za wszystkie łaski otrzymane na przestrzeni tych lat. Nie zapominajmy o tych, którzy przyczynili się do rozwoju misji, a którzy już odeszli do Pana: o. Leonard Kowalówka, br. Marceli Szlósarczyk, p. Zofia Proszak, [p. Adam Trybała] oraz wielu innych zmarłych Dobrodziejów Misji!
Grudzień 2001 r.
Ostatnio na misji parafianie złożyli 2 tony fasoli, chcąc uratować zbiory przed kradzieżą. Jedyna ostoją dla ludności pozostaje Kościół. Bo wszędzie panuje korupcja i bezprawie.
Poznań, 14 październik 2001 r.
Na misję pojechałem zaraz po święceniach w 1976 r., do Burundi, zabrałem wtedy z sobą dwie rzeczy. Jedna znajdowała się w ciężkiej walizce – to Ewangelia, druga zaś jechała we mnie, to serce. Do dziś przypominam moim współbraciom, którzy wybierają się do Afryki: na misje zabierz serce i Ewangelie.
lipiec 2001r.
Gdy tam przyjechałem dla tamtejszych ludzi było to miłe zaskoczenie, że jestem bliźniakiem o. Eliasza i że żyjemy obaj. W tamtejszym regionie bliźniacy nie są mile widziani, dlatego że jeden z tych bliźniaków zazwyczaj umiera, bo matka nie zdoła obu wyżywić, więc w ich mentalności wytworzyło się przekonanie, że gdy urodzą się bliźniaki jest to znak nieszczęścia, bo jeden z nich musi umrzeć. Więc gdy przyjechałem, wśród ludzi było wielkie zdziwienie, że obaj żyjemy, jesteśmy obaj kapłanami i teraz misjonarzami.
Czerwiec 2001 (12)
Pierwsze zetknięcie się z Czarnym Lądem. Wiadomo, że to nie księżyc, ale jakoś ostrożnie stawiamy nogi na tym nowym kontynencie. Jest pochmurno, trochę duszno. (…) w duchu dziękuję Bogu, że wprowadził mnie w nową przygodę miłości.
10 X Mpinga, Burundi, o. Teofil Kapusta
14 kwiecień 2001
Studenci – klerycy są bardzo „pozytywni”, nie zarażeni sceptycyzmem, a bardzo otwarci na realizm filozofii klasycznej. Niektórzy są wprost fantastyczni! Marzy mi się. żeby takich można było kiedyś posłać na stypendium do Lublina.
Wigilia 2000 – Nowy Rok 2001 (11)
Nie możemy również ominąć tutaj dzieł, które mogliśmy dokonać w tym Roku Jubileuszowym, i za które dziękujemy Panu, całej naszej Prowincji Krakowskiej i Wam, Drodzy Dobrodzieje. A są to dzieła liczne i bardzo ważne tak dla naszych Misji, jak i dla Zakonu.