Rwanda jest krajem słabo rozwiniętym; produkt krajowy brutto na 1 mieszkańca wynosił 216 dol. USA (1992); rozwój gospodarczy utrudnia śródlądowe położenie, brak rezerw ziem uprawnych i duża erozja gleb.
Rolnictwo jako baza gospodarki (82% populacji zajmuje się uprawą roli), uległo po wojnie w 1994r. zapaści. Zadłużenie zagraniczne kraju przekraczało w 1994r. 5,1 miliarda franków. Na większości terenów uprawia się: fasole, słodkie ziemniaki, sorgo, banany i maniok. Jako uprawy handlowe: kawa (19 020 ton w 2002r. ) i herbata (15 000 ton w 2002r.), także tytoń, bawełna, piretrum. Hodowla bydła zajmuje skromne miejsce w życiu gospodarczym kraju i wynosi 1,5 miliona pogłowia owiec i kóz oraz 610 000 bydła (jedna głowa na czterech mieszkańców). Powrót do kraju plemion Tutsi po 1995r., preferującymi hodowle bydła rogatego, zwiększył jedynie zapotrzebowanie na ziemie uprawną. Ambasada Rwandy w Paryżu podaje iż w 2004r. zadłużenie całkowite kraju wynosi 1.2 miliarda dolarów.
Wydobywa się rudy cyny i wolframu oraz kolumbit; produkcja energii elektrycznej pochodzi niemal w całości z elektrowni wodnych; przemysł przetwórczy (niewielkie zakłady spożywcze, włókniarskie i chemiczne) skupiony głównie w Kigali. W 1994r. gwałtowny spadek produkcji rolnej i przemysłowej spowodowany wojną domową.
W latach powojennych proces prywatyzacji niemal wszystkich dziedzin przemysłu i gospodarki. W kwietniu 2003r. dwie fabryki herbaty zostały sprywatyzowane, siedem następnych jest przygotowywanych do prywatyzacji. Do sprywatyzowania są przeznaczone: trzy łuszczarnie ryżu, trzy fabryki kawy (punkty mycia) są już sprywatyzowane, proces prywatyzacji fabryki kawy „Rwandex” jest w toku, łowiska w Giseni i Cyangugu nad jeziorem Kivu, zostały sprzedane w 1998r. i 2000r., podobnie jak łowisko nad jeziorem Ihema w 2001r., trzy inne łowiska są w trakcie analiz i przygotowań do sprzedaży, dwie przetwórnie mleka w Nyagatare i Rubirizi zostały sprzedane w 1998r. a mleczarnia w Gishwati w trakcie prywatyzacji, liczne narodowe centra małej hodowli (CNPE), w całym kraju są przeznaczone do prywatyzacji. Inne, jak browary, wytwornie zapałek i papierosów, drukarnie, kopalnie czy elektrownie zostały już sprywatyzowane w latach 1998-2003.
Transport – w komunikacji podstawowe znaczenie ma transport samochodowy; Pomiędzy większymi miastami kursują regularnie małe omnibusy a nawet większe autokary (od 19 do 45 osób), obsługiwane przez kilka prywatnych agencji.
W miastach można skorzystać z taxi-samochodu osobowego, motoru lub roweru. Linii kolejowej brak; na jez. Kiwu żegluga śródlądowa (Gisenyi-Bukavu-Kongo)
Handel zagraniczny – 1992 bilans handl. ujemny; wywóz kawy (ponad 60% wartości eksportu), herbaty (ponad 20%), rud cyny, wolframu; handel głównie z Belgią, Luksemburgiem, Holandią i Kenią
Ustrój polityczny – Republika, wg konstytucji z 04.06.2003 Rwanda jest „republiką niepodległą, suwerenną, demokratyczną, społeczną i świecką a cała władza pochodzi od ludu”. Głową państwa jest prezydent z wyborów powszechnych, o kadencji pięcioletniej. Obecnie jest nim Paul Kagame.
Nauka – w Rwandzie 60,5 % ludności umie czytać i pisać: 69,8% -mężczyzn, 51,6% -kobiet. Prace naukowo – badawcze prowadzą 3 instytuty pozostające pod kontrolą rządu i wspierane przez UNESCO. W Butare działa Narodowy Uniwersytet Rwandy (UNR), założony w 1963r. przy współpracy rządu i o. Dominikanów z Kanady.