WIELKANOC 2007 (30)

Jeszcze nie tak dawno cieszyliśmy się niepowtarzalną atmosferą Świąt Bożego Narodzenia i trwaliśmy w kontemplacji słów św. Jana Apostoła: „ Tak Bóg umiłował świat, że Syna Swego Jednorodzonego  dał, aby każdy kto w Niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne”.

Słowa „Syna Swego dał” odnosimy do tajemnicy Bożego Narodzenia, bo tak rzeczywiście jest. Bóg okazał nam swoją miłość w niezwykły sposób przez to, że Jego Syn Jezus Chrystus stał się jednym z nas i przez to – jak poucza św. Paweł – staliśmy się Jego braćmi i siostrami. Zostaliśmy więc na nowo usynowieni. Chrystus przyszedł jednak na ziemię nie tylko po to, aby być z nami, ale po to by doprowadzić nas do domu Ojca. Dokonał tego przez swoją śmierć  i zmartwychwstanie.

Święta Wielkanocne, których treścią jest śmierć i zmartwychwstanie Pana Jezusa pogłębiają więc jeszcze tę tajemnicę i naszą radość. Rzucają bowiem Boże światło na całe nasze życie: na tajemnicę śmierci i naszego przed nią obumierania – tajemnicę choroby, trudu i wszelkiego cierpienia. Krzyż Chrystusa jawi się w naszej rzeczywistości jako niezawodny znak nadziei i zwycięstwa.

„Per crucem ad lucem” –  przez krzyż do światła, czyli do naszego zmartwychwstania, czyli do pełni życia. „Dla Ciebie umarłem, dla Ciebie Zmartwychwstałem i jestem z Tobą”. Niech te słowa wypisane na załączonym obrazku towarzyszą nam podczas Wielkiego Tygodnia i świąt Zmartwychwstania, ale także w codziennym życiu  i niech czynią naszą radość bycia chrześcijanami coraz głębszą i pełniejszą.

Składając serdeczne podziękowania za modlitwy i ofiary życzę wszystkim Przyjaciołom Misji obfitości Bożych darów płynących z tajemnicy paschalnej Chrystusa.

o. Anastazy Gęgotek, OCD

Po tragicznym Wielkim Tygodniu, podczas którego osądzono naszego Pana Jezusa Chrystusa i skazano na okrutną śmierć krzyżową, nastąpił radosny dzień Zmartwychwstania Pańskiego. Powstanie Chrystusa z grobu jest największym cudem i wydarzeniem w historii ludzkości.
Z tą chwilą, dla całego świata zaczęła się prawdziwa wiosna nowego życia. Przez swoje zmartwychwstanie Pan nasz Jezus Chrystus położył fundament pod powszechne zmartwychwstanie. Św. Paweł powie: „ Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni.”  ( 1Kor 15,20. 22).
Zmartwychwstanie Chrystusa jest niezachwianym dowodem Bożej Prawdy, o której mówi święty Paweł: „Jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara.” ( 1Kor 15, 14).

Chrystus przez swoją mękę, krzyż i zmartwychwstanie zwyciężył śmierć i grzech i pojednał grzeszną ludzkość z Bogiem wysługując jej przywilej nazywania się dziećmi Bożymi. Z tego powodu niech nasze serca, wypełnione radością i wdzięcznością dla P. Boga, wyśpiewują:

Oto dzień, który uczynił Pan, radujmy się i weselmy.
Drodzy Przyjaciele Misji!

Radość paschalna pozwala nam patrzeć z optymizmem w przyszłość pomimo odczuwanych niejednokrotnie osobistych trudności i smutków, ponieważ w sercu wierzącego ciągle rozbrzmiewają słowa zmartwychwstałego Pana: „ Nie bójcie się! Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.” ( Mt  27, 20). Ponadto, siła radości paschalnej jest zdolna ożywić zimne serca oraz napełnić każdego z nas nową nadzieją i wiarą i miłością. Dlatego otwórzmy je szeroko, aby były zdolne przyjąć dary Boże, które ofiaruje nam tajemnica Zmartwychwstania Pańskiego.

Życzę wam, Drodzy Przyjaciele Misji, takiego przeżywania tajemnicy paschalnej abyście coraz bardziej rozumieli miłość Bożą i według niej formowali swoje życie. Niech Chrystus, który po swoim zmartwychwstaniu wysłał Apostołów na cały świat, aby głosili Radosną Nowiną o zbawieniu, rozpala, coraz bardziej, wasze serca pragnieniem wspomagania Kościoła w jego działalności misyjnej poprzez modlitwę, ofiary duchowe i wsparcie materialne. Niech Pan Zmartwychwstały każdemu z was błogosławi, waszym rodzinom i przyjaciołom, abyście to życie ziemskie przeżyli godnie i sprawiedliwie i osiągnęli nagrodę szczęści wiecznego.
Chrystus żyje, Chrystus zmartwychwstał! On jest naszym życiem teraz i nim pozostanie na wieki wieków.

Piszę do Was na Wielki Post i Wielkanoc 2007. Widzę Was i pozdrawiam imieniem Jezusa i Maryi. Pozdrawiam Was z serca Afryki z Kraju Tysiąca wzgórz z Burundi i Rwandy. U nas pod wulkanami na misji w Gahunga świeci gorące słońce, jest wiosna i pada deszcz. Ludzie na nowo uprawiają fasolę, sorgo, kukurydzę i ziemniaki. Postępowi zaś ludzie kapustę i cebulę. Wierzący zaś w Chrystusa rozpoczęli czterdziestodniowy post i przygotowanie do Wielkanocy. Rozbrzmiewają śpiewy Jezu yemeye guffa – Jezus zgodził się umrzeć. Umierał za nas.

Niech Pani siedzi ja za panią będę klęczeć.
Podczas mojej rekonwalescencji w Ojczyźnie, poproszono mnie do chorego z Panem Jezusem w Krakowie. Mieszkanie znajdowało się w suterenach. Chora gdy mnie zobaczyła w drzwiach z Panem Jezusem poderwała się by uklęknąć. Stojąca obok niej pani powiedziała jej; Niech pani siedzi ja za panią będę klęczeć.
Siostro i Bracie, Niech pani siedzi ja za panią będę klęczeć mówi Jezus każdemu z nas na dni wielkiego Postu i na Wielkanoc. Za nas Jezu klęczałeś w Ogrójcu, za nas dźwigałeś krzyż, za nas upadałeś wyczerpany. Niech pani siedzi ja za panią będę klęczeć. Jezu za nas przybito Cię do krzyża, za nas cierpiałeś śmierć i opuszczenie, za nas umierałeś i dla nas zmartwychwstałeś. Niech pani siedzi ja za panią będę klęczeć. Pod wieczór przyszedł zamożny człowiek z Arymatei imieniem Józef, który też był uczniem Jezusa, udał się on do Piłata i prosił o ciało Jezusa. A po upływie szabatu  o świcie przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób, Anioł coś przemówił do niewiast. Wy się nie bójcie, wiem że szukacie Jezusa ukrzyżowanego, nie ma Go tu, zmartwychwstał jak powiedział. I niewiasty pobiegły oznajmić to Jego uczniom.
Niech pani siedzi ja za panią będę klęczeć.
Drodzy Przyjaciele i drodzy uczniowie Jezusa, taka jest nasza wiara. Tak jak wiosna odradza nasze życie, tak niech czas Wielkanocy odnowi i umocni naszą wiarę w Jezusa i nasze zmartwychwstanie. Niech pani siedzi ja za panią będę klęczeć

Tu na misjach nie ma zwyczaju święcenia pokarmów, nie ma zwyczaju dzielenia się święconym jajkiem. Święta przeżywamy w kościele podczas mszy św., która trwa ponad dwie godziny. Moi Drodzy w imieniu naszych chrześcijan pragniemy wyrazić naszą wdzięczność, że za nas się modlicie, za nas cierpicie i za nas składacie ofiary. Niech pani siedzi ja za panią będę klęczeć Za to składamy serdeczne Bóg zapłać.
Co u nas słychać na misjach? Brat Ryszard w Burundi ukończył budowę kościoła w Mbuza, o. Sylwester w Nyangwe – Rwanda buduje szkołę podstawową. Wybudowano już 6 klas. Szukamy pomocy na następne 6. Jesteśmy Wam wdzięczni, że dzięki Waszej pomocy wybudujecie którąś klasę. Przy składaniu ofiar możecie zaznaczyć, że to na budowę szkoły w Nyangwe. Katechumeni przygotowują się do chrztu św. Na Wielkanoc w naszych misjach w Burundi i Rwanda będzie ich kilkuset. Nowi misjonarze brat Bogdan Król i o. Maciej Jaworski nabierają już afrykańskich kolorów. Brat Bogdan uczy się kinyarwanda i zajmuje się ekonomatem – gospodarczą stroną domu rekolekcyjnego. O. Maciej zaś z Butare przyjeżdża do Gahunga na naukę języka kinyarwanda, rozmawia z dziećmi i młodzieżą, śpiewa i klaszcze w dłonie radośnie. Potem bierze dzieci i odmawiają Ndawe uri mu’ijuru. I Zdrowaś Maryjo. W Butare zaś co tydzień ma msze św.  dla neokatechumenatu.

Tak wygląda jego misyjna posługa. Prowadzi też dni skupienia po francusku i oni – nowi misjonarze – też mówią do tutejszych ludzi, Niech pani siedzi ja za panią będę klęczeć.

Moi Drodzy, życzymy Wam takiej postawy w waszym codziennym życiu. Ja za ciebie będę klęczeć. Za to Wasze klęczenie jeszcze raz składamy Bóg zapłać i życzymy by Zmartwychwstały Jezus był naszą radością. On też za nas cierpiał rany.

Drodzy Przyjaciele Misji karmelitańskich!
Pragnę  się podzielić z Wami moim krótkim doświadczeniem z pobytu w Rwandzie, w Afryce, gdzie przyjechałem 29 lipca 2006 r. Pszyszło mi zamieszkać w naszej karmelitańskiej wspólnocie w Butare, ale miałem już możliwość poznania przez ten czas wszystkie nasze wspólnoty tak w Rwandzie jak i w Burundi. Teraz przyuczam się do objęcia funkcji ekonoma w Butare, ale równocześnie   jest do tego potrzebna znajomość miejscowego języka stąd rozpocząłem  kurs kinyarwanda. Specjalnie nie odczuwam wielkiej tęsknoty za Ojczyzną chociaż brakuje różnorodności naszych pór roku a zwłaszcza obecnie w lutym śniegu. A tutaj mamy 25 C. Zauważam pewną monotonie pogodową, a przede wszystkim zawsze i wszędzie bardzo dużo zieleni. Deszczu też jest pod dostatkiem. W Karmelu w Butare mamy kaplice poświęcona Matce Bożej z Góry Karmel i bardzo piękny ogród, gdzie nie tylko karmelici ale goście mogą przez dni skupienia lub rekolekcje   duchowo się odnowić. Nasza reguła życia mówi, że w milczeniu i ufności leży nasza siła.

Milczenie serca, wyciszenie serca, jest koniecznym warunkiem aby usłyszeć głos  Boga. Człowiek współczesny ma tendencje do pośpiechu i aktywizmu, a wtedy zapomina o Obecności Bożej, traci pokój serca i popełnia głupstwa, nie ma czasu dla bliskich.
Czas Wielkiego Postu jest zaproszeniem do pójścia śladami Jezusa, który był posłuszny  woli swojego Ojca aż do śmierci krzyżowej. Miłość Chrystusa  mnie przynagla i wzywa do poświęcenia poprzez służbę współbraciom, gościom , ubogim to jest moja codzienna Eucharystia; dawać siebie, przyjmując w duchu pokory także codzienne krzyżyki, samotność..
Trzeba powiedzieć, że w Rwandzie panuje dyktatura polityczna, a więc wielu ludzi cierpi na brak sprawiedliwości, a przy tym więzienia pękają w szwach.
Zauważyłem bardzo dużo sierot i wdów mających ogromny problem z utrzymaniem się. Ich egzystencja jest w dużej mierze zagrożona. Innym zaskoczeniem dla mnie jest duża ilość muzułamnów. Czasami rano o 4.15 słyszę ich modlitwę do Allaha, jest to na pewno wezwanie także mnie do modlitwy. Nie jestem specjalistą w pisaniu, ale chciałem się z Wami podzielić moimi wrażeniami z tego pierwszego roku mojej misji.
Widzę, że to wchodzenie w misje wymaga ode mnie dużo cierpliwości i pokory, ma to coś wspólnego z nowicjatem jaki przeszedłem  9 lat temu w Czernej.
Dlatego proszę Was wszystkich o modlitewne wsparcie i obiecują ze swej strony modlitwę.

cena: 565 zł + 150 euro forma płatności: złotówki w dwóch ratach euro płatne w autokarze w dniu wyjazdu:

·    365 zł do 10 czerwca 2007
·    200 zł do 10 lipca 2007

Msza św. o 10.30 suma. Przed mszą św. jest poświęcenie palm przed kościołem. Rwandyjczycy lubią wszelkiego rodzaju uroczystości i imprezy. Ta ceremonia jak każda inna przemawia do nich mocno. Przynoszą różne palmy. I te prawdziwe i te ze sosnowatych gałązek. Jedne duże, inne krótkie. W czasie poświęcenia i pokropienia podnoszą je w górę i machają nimi. Po mszy św. zanoszą je do swoich domów umieszczając w odpowiednim miejscu.

Od Niedzieli Palmowej zaczyna się tydzień obfitujący w pracę. Ruchy katolickie i chóry ćwiczą pieśni. Sprzątanie kościoła i drogi do kościoła. Jest zwyczaj, że od Środy Popielcowej do Wielkiej Soboty nie  używa się bębnów ani dzwonków na znak ciszy,  pokuty i modlitwy.

We wtorek nauki dla katechumenatów

-godzina 15-16 msza św. każdy z Ojców przewodniczy ceremoniom Wielkiego Tygodnia
– wejście do kościoła przez kościół
-po homilii na temat kapłaństwa i Eucharystii /45 minut/ następuje umycie  nóg wybierani są mężczyźni /12/. Są to tzw. abakura. Każdy z nich jest odpowiedzialny za małą komórkę katolików w wiosce. Nogi umywa celebrans i całuje je polewając wodą deszczową. Podczas każdej ceremonii gromadzą się dzieci i młodzież a nawet poganie.

W ten dzień podkreślony jest znak Krzyża Świętego. Przed celebracją wierni gromadzą się przed kościołem bardzo licznie. Każdy przynosi zrobiony przez siebie krzyż. Wychodzi do nich kapłan i wprowadza lud do kościoła. Po homilii po Męce Pańskiej uroczyście śpiewanej przez chór i kapłana poświęca się przyniesione krzyże. W czasie poświęcenia lud wznosi krzyże w górę na znak wiary. Później komunia święta i schowanie Najświętszego Sakramentu do ciemnicy. Nie ma zwyczaju robienia Grobu Pańskiego.
Jest adoracja natomiast, aż do ceremonii Wielkiej Soboty.

Ceremonia Wielkiej Soboty zaczyna się od 12  a trwa do 17.45
– poświęcenie ognia
-paschału
– wejście uroczyste do kościoła. Ludzi dużo. Kapłan śpiewa: ”Urumuri Christu” co znaczy „Światło Chrystusa”
– praeconium paschalne śpiewa katechista
– po komunii chrzest. Jest to najuroczystsza chwila w życiu parafii misyjnej. 2 kapłanów udziela chrztu przez prawie 2 godziny.
Chrzczeni są katechumeni, ich dzieci, ich rodziny. Prawie około 300 katechumenów przyjmuje chrzest podczas śpiewania. Katechumeni starają się pięknie ubrać.
Później anglikanie składają przysięgę i mówią Credo.
Następnie błogosławieństwo par małżeńskich, uroczysta komunia święta. Błogosławieństwo pamiątek różańców. Godzina 17.45 wracają do domów radośni.
Dzień zmartwychwstania Pańskiego zaczyna się o godzinie 7.15 uroczystą mszą świętą.