Karmelitański Serwis Misyjny

„Naród kroczący w ciemnościach, ujrzał Światłość wielką…albowiem Dziecię się nam narodziło, Syna został nam dany!” (Iz 9, 15).

Drodzy Przyjaciele misji karmelitańskich!

Żłóbek betlejemski, Dziecię Jezus, Maryja i Józef! Oto prawdziwy DOWÓD MIŁOŚCI, jaką Bóg umiłował każdego z nas! DAŁ Syna swego Jednorodzonego, aby każdy kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (por. J 3, 16).

Człowiek ginie, kiedy traci wiarę w Chrystusa. Człowiek ginie, kiedy traci życie wieczne! A Bóg nie posłał swego Syna do nas po to aby nas potępić, ale abyśmy przez Niego zostali zbawieni (por. J 3, 17).

Bóg nie jest przeciwko nam, skoro nie oszczędził  nawet swego Syna, ale za nas wszystkich Go wydał! Bóg nie jest naszym oskarżycielem ale tym który usprawiedliwia! Nic nie  może odłączyć nas od miłości Chrystusa. Ani śmierć ani życie, ani władze czy moce, ani jakiekolwiek stworzenie nie zdoła nas odłączyć i pozbawić miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie Panu naszym. Bo we wszystkich tych utrapieniach odnosimy pełne zwycięstwo, dzięki Temu który nas umiłował. Tylko zwątpienie i niewiara mogą nas odłączyć od miłości Chrystusa(por. Rz 8, 35-39).

Weselmy się nadzieją! Bądźmy płomiennego ducha! Pełnijmy służbę Bogu! Miejmy wstręt do złego! Podążajmy za dobrem! W uciskach bądźmy cierpliwi, w modlitwie – wytrwali! (Rz 12, 9-13)

Czytaj dalej…

„Nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli” (Dz 4, 20).

Drodzy bracia i siostry

Gdy doświadczamy mocy miłości Boga, gdy rozpoznajemy Jego ojcowską obecność w naszym życiu osobistym i wspólnotowym, nie możemy nie głosić i nie dzielić się tym, cośmy widzieli i usłyszeli. Relacja Jezusa z Jego uczniami, Jego człowieczeństwo, które objawia się nam w tajemnicy wcielenia, w Jego Ewangelii i w Jego tajemnicy paschalnej ukazują nam, jak bardzo Bóg miłuje nasze człowieczeństwo i czyni swoimi nasze radości i cierpienia, nasze pragnienia i niepokoje (por. SOBÓR WAT. II, Konst. duszpast. Gaudium et spes, 22). Wszystko w Chrystusie przypomina nam, że świat, w którym żyjemy i jego potrzeba odkupienia nie są Mu obce, a także wzywa nas, byśmy poczuli, że jesteśmy aktywną częścią tej misji: „Idźcie na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie” (Mt 22, 9). Nikt nie jest obcy, nikt nie może czuć się wyobcowany czy daleki od tej miłości współczucia.

Czytaj dalej…