Orędzie papieskie na miesiąc misyjny!

Papieskie orędzie na Światowy Dzień Misyjny

„Ochrzczeni i posłani: Kościół Chrystusa w misji na świecie”.

Drodzy bracia i siostry,

Poprosiłem cały Kościół o przeżywanie w październiku 2019 r., nadzwyczajnego okresu aktywności misyjnej, aby uczcić setną rocznicę ogłoszenia Listu Apostolskiego Maximum illud Papieża Benedykta XV (30 listopada 1919 r.). Prorocza dalekowzroczność jego propozycji apostolskiej potwierdziła, jak ważne jest dzisiaj odnowienie pracy misyjnej Kościoła, ewangeliczne przekwalifikowanie jego misji głoszenia Ewangelii i zaniesienie światu zbawienia Jezusa Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał.

Czytaj dalej…

Codzienne życie postulantów w Gitega…

Kochani, pytacie mnie czym zajmują się na codzień nasi postulanci w Gitega… Oto krótka foto-relacja. Praca fizyczna którą dobrze znają i na której się znają, modlitwa i nauka. Aktualnie od 7 maja jest 6 postualntów gdyż br. Pascal Tuyishimire powrócił do domu. Polecam go waszej modlitwie, tak samo jak nas wszystkich tutaj służących Bogu… o. Paweł Porwit.

Wizyta o. Galicana w Polsce

Z wizytą braterska przybędzie do Polski po raz pierwszy O. Galican Nduwimana, który jest radnym Wikariatu. W drodze do Krakowa (gdzie przybędzie 16 maja 2019r.) wziął udział w czuwaniu fatimskim w parafii Bad Neustadt w diecezji Wurzburg (Niemcy) animowanym przez ks. Andrzeja Kreffta – założyciela fundacji Abana Baseka. Fundacja współpracuje z naszą parafią w Gahunga realizując wiele projektów pomocowych. Kończy obecnie szkoły dla 1500 dzieci. Wybudowała dla szkół toalety.

W adopcji serca jest 80 dzieci, wielu chłopców i dziewcząt ukończyło już szkoły zawodowe dzięki pomocy tej fundacji. Przygotowywane są kolejne projekty takie jak: budowa przedszkola i kompleks sportowy dla młodzieży w Gahunga.

Czytaj dalej…

Formacja duchowa młodzieży akademickiej w Gitega!

Populacja Burundi w 65% składa się z młodych osób, których wiek nie przekracza 30 lat. Sytuacja polityczna kraju nie daje zbyt wielu perspektyw rozwojowych dla młodego pokolenia. Niski poziom edukacji  i tym samym formacji chrześcijańskiej powoduje, że wiele młodych osób jest podatnych na manipulację stając się w efekcie łatwym łupem dla sekt.   Centrum duchowe karmelitów bosych znajduje się w środkowej części Burundi, w Gitega. To drugie pod względem wielkości miasto w tym kraju. Ponadto, jest to miasto akademickie, gdzie mieści się Universitet Plitechnique, Institut Superiure d’Agronomie, Instytut de Santé Publique. Mieszka tu codziennie około 3000 studentów. 

W Gitega nie ma innego ośrodka, które dysponowałoby odpowiednią infrastrukturą dla przyjęcia większej grupy młodzieży, która zainteresowana jest rozwojem duchowym i szuka miejsc sprzyjających modlitwie. Obserwujemy wzrost zainteresowania młodych ludzi, którzy szukają towarzyszenia duchowego  i doświadczenia wspólnoty chrześcijańskiej. Codzienne spotykamy się z licznymi prośbami kierowanymi pod naszym adresem ze strony studentów.   Dysponujemy odpowiednim miejscem: przystosowana kuchnia, pokoje, jadalnia, kaplica, ogród, sala spotkań. Centrum jest także wyposażone w sprzęt multimedialny (projektor) oraz nagłośnienie. Na miejscu pracuje ekipa młodych karmelitów bosych, Burundyjczyków, którzy prowadzą zajęcia w ojczystym języku: kirundi. Dzięki temu jesteśmy w stanie odpowiedzieć na to wezwanie. Czynimy wszystko co w naszej mocy, aby przyjąć maksymalną liczbę osób minimalizując koszty. Cykl formacyjny dla młodzieży akademickiej w Gitega obejmuje cztery trzy-dniowe sesje organizowane w czasie weekendów. Zajęcia są połączone z warsztatami prowadzonymi  w języku lokalnym kirundi dla młodzieży pochodzenia Tutsi oraz Hutu. W czasie organizowanych sesji młodzież uczestniczy w spotkaniach z zaproszonymi gośćmi (animatorzy) mając możliwość zadawania pytań  i prowadzenia otwartego dialogu. Sesje są organizowane za pomocą metod inter-aktywnych i integracyjnych : dialog, pantomima, grupy dzielenia, film, wieczór kulturowy, sport, debata…  Podejmowane tematy to: poznawanie Boga i świata duchowego, spotkania i relacje które nas kształtują, misja, służba i powołanie.  W programie jest czas na czuwanie modlitewne, medytację Słowa Bożego, adorację, spowiedź oraz kierownictwo duchowe. Celem takich sesji jest rozwój duchowy, formacja katolicka młodych animatorów grup duszasterskich • promocja bogactwa duchowego Kościoła w kontekście zagrożeń młodych ze strony licznych sekt • rozeznanie w realizacji powołania chrześcijańskiego  • ukazanie młodzieży potrzeby i wartości relacji społecznych  • rozwój kompetencji społecznych  • poznanie i kształtowanie własnej osobowości  • dążenie młodego pokolenia do integracji z innymi (Tutsi – Hutu) • edukacja w dziedzinie leadership i pomoc w aktywnym uczestnictwie w procesie pojednania (Tutsi – Hutu). Maksymalna grupa studentów to  40 osób, studenci w wieku: 18 – 30 lat.

Realizacja takich sesji będzie w przyszłości kontynuowana jako kompleksowy program młodzieżowy realizowany we współpracy z Ministerstwem Spraw Zagranicznych RP za pośrednictwem ambasadora Polski rezydującego w Tanzani.

o. Paweł Porwit

Wielki Piątek…misyjny Krzyż…

Patrz na Niego! (obraz z klasztoru Karmelitów Bosych w Butare)

Stań i zapłacz razem z nami:

Był tu! – Kto? – Niebiosów Król.

Wybrał! – Co? – Człowieczy ból.

Zbawił! – Jak? – Zbawieniem win.

Zmarł! – Kim był? – To Boży Syn.

Nagrodzony gradem drwin,

Poniżeniem, cierpieniami

Stań i zapłacz razem z nami:

Był tu! – Kto?- Niebiosów Król.

Wybrał! – Co? – Człowieczy ból…

Najmilszy Jezu, mów, za jakie zbrodnie

Wydanyś jest na męki tak niegodne?

Za jakie zło, za jakie niecne czyny?

Za jakie winy?

To ja, to moja wina-

Pochłonie mnie głębina

I dotknę piekieł dna.

Na rózgi i kajdany

Na mękę i na rany

Nie Tyś zasłużył, ale ja.

Opieką mnie ogarnij,

Pasterzu ludzkich dusz.

Pod dachem Twej owczarni

Nie doznam szkody już.

Chcę stać u Twego boku-

Nie pogardź kimś jak ja.

Niech w jednym chociaż oku

Zabłyśnie szczera łza.

Przy Tobie czuwam Jezu Chryste

By nasze grzechy zmorzył sen.

Przy Tobie czuwam Jezu,

Przy Tobie, Chryste Panie,

Przy Tobie moje dziś czuwanie.

Przy Tobie czuwam Jezu Chryste

By nasze grzechy zmorzył sen.

By nasze grzechy zmorzył sen.

Mroki zmień

Zgonem swoim w wieczny dzień

A strata zyskiem nam się stanie!

Cierpienie Jego i stroskanie

To słodka gorycz, jasny dzień!

Niech poznam, co to Boża moc,

Niech Pan mój bunt uśmierzy.

Nie zbłądzi w najczarniejszą noc,

Kto duszę Mu powierzy.

W najgłębszą toń

Zanurzy dłoń,

Wybawi mnie, gdy tonę.

Kto ufa Mu,

Ten dzień po dniu

Ma broń w Nim i osłonę.

W najgorszej serca biedzie

I najzawilszą z dróg

Za rękę Cię powiedzie

Twój pasterz, Pan i Bóg.

Kto wichrom i obłokom

Wyznacza tor i ruch,

Ten nie da gęstnieć mrokom,

Gdy słabnie ludzki duch.

(Fragmenty Pasji według św. Mateusza w tłumaczeniu Stanisława Barańczaka; por. Stanisław Barańczak słucha arcydzieł, Kraków 2016, s.9-14)

Biskup/celebrans: Módlmy się:

Prosimy Cię, Panie, Wszechmogący Boże, racz pobłogosławić ten krzyż misyjny, aby stał się znakiem zbawienia ludzi. Niech utwierdza wiarę, pomnaża dobre czyny, pociesza w cierpieniach, strzeże i broni przed złem i przyczynia się do zbawienia dusz. Przez Chrystusa Pana naszego.

Wierni: Amen.

Biskup/celebrans trzyma krzyż w prawej ręce i mówi:

Ukochany bracie (Ukochana siostro), Bóg wybrał cię, abyś szedł (szła) i owoc przynosił (przynosiła), i aby owoc twój trwał. Idź więc i głoś Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Oto twój przewodnik na apostolskich drogach. Oto twoja pomoc w każdym niebezpieczeństwie. Oto twoja pociecha w życiu i przy śmierci.

Misjonarz: Amen.

Biskup/celebrans podaje krzyż do pocałowania i nakłada go misjonarzowi na szyję.

Krzyż rodzinny – wielu pokoleń. U stóp Jezusa znoszone szkaplerze rodzinne-znak opieki Maryi.

Życzenia Wielkanocne od misjonarzy…

Drodzy Przyjaciele misji!

Tegoroczna Wielkanoc to kolejna okazja, by odkryć światło nadziei wokół nas i w nas samych. Skoro śmierć nie ma ostatniego słowa, to nic nie jest w stanie oderwać nas od Chrystusa, jedynej nadziei.

W Rwandzie w tym czasie wielkanocnym przeżywamy podwójną rocznicę. Z jednej strony, 25-lecie krwawych masakr i ludobójstwa, a z drugiej 100 lecie życia zakonnego w lokalnym Kościele. To połączenie, z jednej strony jest wyrzutem, a z drugiej wyzwaniem. Mimo wielkiego zaangażowania Kościoła i osób konsekrowanych, nie udało się zatrzymać machiny manipulacji propagandy i agresji, a w końcu masakr. Z drugiej, pokazuje to nam kierunek misji, którą życie zakonne powinno realizować. Być na wskroś ewangelizujące, by zranione osoby i grupy społeczne, nie tylko wstrzymały się od zemsty, ale znalazły ukojenie i pokój serca w posłannictwie ewangelicznych błogosławieństw.

W Burundi zaś sytuacja jest bardzo napięta. Pod wpływem międzynarodowej presji, ekonomia kraju upada z dnia na dzień, co napędza coraz bardziej chaotyczne decyzje rządu, by ratować sytuację. Embargo na kraj uderza jednak nie tyle w grube ryby, ile płotki. Biznes pada, ponieważ kraj odcięty został od dewiz. Ostatnio międzynarodowe organizacje pomocowe zostały albo z kraju wyrzucone, albo ich działalność jest ograniczona. Zostaje Kościół. Jednak i nasze inicjatywy są pod coraz większą presją ze strony autorytarnego rządu. Brutalność wobec ludności jest oznaką ich bezradności. Między oboma krajami nasila się coraz głębszy konflikt polityczny, a momentami i zbrojny. Wzajemne prowokacje nie wróżą najlepiej. Módlmy się o pokój, by nie rozpętała się kolejna wojna.

Mimo tak trudnego kontekstu polityczno-społecznego, wierni trwają przy Bogu, ostatniej nadziei. Tam, gdzie lud przeżywa cierpienie i niesprawiedliwość, tam wiara rośnie, bo ludzie uciekają się do Boga, a w Kościele widzą przestrzeń prawdy. Pamiętamy to z polskiej niedawnej historii, a starsi znają to z własnego doświadczenia. Nasze kościoły są pełne. Powstają kolejne parafie, biskupi święcą kolejnych młodych kapłanów.

Prosimy o modlitwę, byśmy potrafili umiejętnie rozeznać powołania które Bóg nam przysyła i je mądrze formować, co nie jest łatwą misją. Tym bardziej cieszy nas coraz bardziej rozpowszechniana w Polsce akcja Adopcji Kleryka Karmelitańskiego. Ta modlitwa i wsparcie finansowe pomaga nam odpowiedzieć na ten afrykański znak czasów i oznakę nadziei dla Kościoła Powszechnego.

Boża Opatrzność postawiła na naszej drodze misyjnej z jednej strony Was, z Waszą wrażliwością na potrzebujących, z drugiej strony ubogich, często w sytuacjach bez wyjścia. Wiemy, że za każdą ofiarowaną złotówką kryje się również żywa historia i twarz ofiarodawcy. Nie jestem w stanie odpowiedzieć na wszystkie listy i zapytania. Ale bądźcie pewni, że jesteście obecni w naszym misyjnym życiu, tworząc wspólną historię. Każda ze wspólnot Wikariatu wyznacza co miesiąc dni, by ofiarować na Eucharystii Wasze intencje i intencje Waszych bliskich. Mam nadzieję przy okazji tegorocznego pobytu w Polsce, spotkać wielu z Was, choćby na misyjnych rekolekcjach w Czernej (27-29.09), w ostatni weekend września. Zapraszam całym sercem! Dziękuję za wszystko i do zobaczenia. Niech Zmartwychwstały Pan będzie dla Was niegasnącą nadzieją na każdy dzień i darzy Was swoją łaską Miłosierdzia!

o. Maciej Jaworski – misjonarz