Pracuję w Burundi jako misjonarz od 1991 r. Karmelici Bosi Prowincji Polskiej w 1971r. przyjechali tam ewangelizować. Poszli za nakazem Chrystusa Pana „nauczajcie wszystkie narody”. Tak więc od ponad 50 lat jesteśmy w Burundi, w jednym z najmniejszych państw świata, aby nauczać tych ludzi żyć według Ewangelii tak, jak nauczał Jezus Chrystus. Mamy trzy placówki: w Musongati 168 km od stolicy i w Bużumburze, stolicy kraju oraz w Gitega.
Miesiąc: luty 2021
DRUGI DAR JUBILEUSZOWY – SANKTUARIUM MUSONGATI
o. Fryderyka Jaworski, Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Musongati – dar złotego jubileuszu odpowiedzią na potrzeby Kościoła burundyjskiego
„Trzeba pamiętać, że czas i miejsce należą całkowicie do Boga.” (św. Jan Paweł II, Homilia, Łagiewniki, 2002 r.)
Drodzy Przyjaciele Misji Karmelitańskich w Burundi i Rwandzie!
Amahoro ya Kristu! Pokój Chrystusa!
Ilekroć przylatuje do Burundi, zawsze wpadam w jakiś jubileusz. Mój pierwszy pobyt i posługa duszpasterska delegata prowincjała rozpoczęła się od małego jubileuszu 40 lat obecności karmelitów bosych w Burundi. Centralnym punktem tego dość spontanicznego jubileuszu była uroczysta Eucharystia dziękczynna sprawowana w Mpinga, gdzie „wszystko się zaczęło”. Ale złoty jubileusz to nie to samo. To wydarzenie o wiele bardziej zobowiązujące. Jego obchody, choć utrudnione epidemią, są bogate i wielowymiarowe, o czym w sposób bardzo sugestywny pisze O. Maciej Jaworski w artykule: Dar jubileuszowy dla kościoła w Burundi na 50 – lecie misji karmelitańskich.
SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ SZKAPLERZNEJ W MUSONGATI…
Drugi dar jubileuszowy – SANKTUARIUM MUSONGATI
Jubileusz to więcej niż celebracja i dziękczynna msza z biskupem. To wydarzenie wielowymiarowe. Karmel w Burundi przeżywa jubileusz w różnych jego wymiarach. Pierwszy to wdzięczność wyrażana w radości (Festiwal młodzieżowy w Gitega). Drugi to wykupywanie niewolników z ciążących okowów przeszłości – przeżywamy to w budowaniu domów dla Pigmejów, by mogli wyrwać się z niestabilności przeszłości (projekt Bujumbura – 50 domów na 50 lecie Karmelu). Trzeci wymiar to również wysiłek upamiętnienia przebytych lat w różnych formach wydawniczych (publikacje po polsku: album i książki i po francusku, jak i audycje radiowe, tak w Polsce jak i w krajach misyjnych, podobnie i montaże video na temat historii i aktualnej obecności).
Obok powyższych inicjatyw typowo jubileuszowych, tworzy się coś, co ma szansę na trwale pozostawić pozytywny ślad w Kościele w Burundi. To tworzące się Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Musongati.
50 DOMÓW DLA PIGMEJÓW NA 50 LECIE KARMELU W BURUNDI
Oto pierwszy dar jubileuszowy – 50 domów dla Pigmejów na 50 lecie Karmelu w Burundi
Jako Karmelici Bosi prowadzimy misję w Burundi od 1971 roku. Struktura społeczna tego kraju, kształtuje się następująco: 80% Hutu, 18% Tutsi, 1-2% Batwa (Pigmeje), odrzucone plemię. Często mówi się o wojnach między Hutu i Tutsi, a Pigmeje zostają zupełnie zapomniani. Wykluczenie społeczne mniejszości Pigmejów dramatycznie się pogłębia, prowadząc do licznych przypadków niewolnictwa. Dwie wiodące grupy etniczne mimo powszechnej biedy, powoli rozwijają się, Pigmeje zaś pozostają coraz bardziej marginalizowani i wykluczani. Jako Karmelici bosi i ich współpracownicy, pracujemy w terenie od 50 lat, znając kulturę i język, mamy animatorów, którzy znają problematykę i mentalność społeczności Pigmejów.
W ramach stowarzyszenie ABATWA, podejmujemy się zadania stopniowej reintegracji wykluczonych Pigmejów. Stopniowa reintegracja obejmuje wyzwanie alfabetyzacji dzieci, podstawowych zagadnień z rolnictwa, budowy domów dla wielodzietnych rodzin mieszkających w szałasach. Wśród Pigmejów mało kto ukończył szkołę podstawową, większość to analfabeci. Po wyrzuceniu z kraju różnych organizacji pomocowych jako karmelici, objęliśmy opieką 12 takich wiosek, gdzie mieszka 920 rodzin, żyjących w następujących osadach: Nyagatobe (60), Nyenharange (40), Mubuga (120), Gifugwe (60), Musenyi (120), Kukabami (45), Kabezi (35), Kiyenzi (130), Giko (50), Busekera (70) Cani (150), Gahwazi (40).
Zaangażowanie karmelitów bosych w Burundi na rzecz Pigmejów.
W Burundi lud Batwa (Pigmejów) jest uznawany za trzecią grupę etniczną obok Hutu i Tutsi. Szacuje się, że stanowią 1% populacji. Żyją z dala od innych w skrajnym ubóstwie. W powszechnej mentalności krąży wokół nich wiele uprzedzeń. Są zmarginalizowani. Zazwyczaj nikt nie raczy się z nimi dzielić jedzeniem lub piciem. Są dyskryminowani we wszystkich dziedzinach: edukacji, zatrudnieniu, ochronie zdrowia, reprezentacji i zaangażowaniu w życie publiczne. Żyją w warunkach, które obrażają godność ludzką w zakresie pożywienia, domów, higieny, odzieży i edukacji. Co gorsza, od dawna pogodzili się z tą społeczną pogardą.