Misje Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych w Afryce – w Burundi i Rwanda
"Aby Jezus był znany i kochany"
misjeocd17 
Drodzy Przyjaciele Misji Karmelitańskich,
Dzięki Waszemu wsparciu i modlitwie zbliżamy się do momentu ukończenia prac budowlanych klasztoru w Gitega, który jest przewidziany dla aspirantów i postulantów Wikariatu Regionalnego Burundi – Rwanda. Budynek powoli wyłania się rusztowań. Konstrukcja nabiera kształtu i wyrazu.
Bużumbura, 16.02.2021
Drodzy Itarowicze,
Moi Kochani – przybrani Rodzice! Niech Pokój Boży będzie z Wami.
Mam nadzieję, że jakoś się macie. U nas z powodu covid, życie się jeszcze bardziej skomplikowało. Rok 2020 nie był łatwy!!! Od marca do wrześnie nikt nie mógł opuścić swoich domów. Nie mogłam więc jeździć do szpitala psychiatrycznego po lekarstwa dla moich chorych. I cały transport został wstrzymany. Po kilku miesiącach nasi chorzy na nowo wpadali w kryzys i wszystkie choroby zaczęły się odnawiać. Musiałam mocno naciskać, by przysyłano mi ambulansy z pielęgniarką by pomóc tym chorym i by mogli przywieźć lekarstwa do nas. Szpital odmawiał zabierania chorych do szpitala z powodu lęku przed wirusem i zarażeniem innych. Ale przynajmniej dzięki tym ambulansom mieliśmy czasami lekarstwa.
Kilka dni temu poprosiłem o. Galicana, aby osobiście napisał do Was list i sam poinformował Was o stanie swojego zdrowia. Jest w bardzo trudnym położeniu nie tylko z powodu wykrytego nowotworu, lecz także z powodu obostrzeń sanitarnych i tego całego szaleństwa…Nasi Bracia wciąż szukają szpitala który mógłby go przyjąć i rozpocząć chemioterapię. Proszę Was o modlitwę do Boga w jego intencji oraz jego współbraci aby umieli podjąć dobre decyzje i w odpowiednim czasie… (o. Jan Ewangelista) 
Łaska i pokój od Pana naszego Jezusa Chrystusa niech będą z wami wszystkimi!
Drodzy Przyjaciele Misji,
Znalazłem chwilę aby napisać do Was i podzielić się tym wszystkim co obecnie przeżywam. Wszystko zaczęło się 21 listopada 2020r w Burundi. Tego dnia otrzymałem wyniki USG, z których wynikało, że miałem guza w okolicach wątroby, który zajął już prawą nerkę. Po wykryciu guza, lekarz radził mi udać się do specjalistycznego szpitala, który po operacji chirurgicznej, miałby możliwość zastosowania chemio i radioterapii.
Po konsultacji wyników z chirurgiem z Rwandy, zapewniono mnie, że w ich szpitalu jest to możliwe. Przybyłem do Kigali, stolicy Rwandy, 9 grudnia 2020r. Po raz pierwszy spotkałem się z lekarzem 29 grudnia 2020 r. gdyż musiałem odbyć 14 dniową kwarantannę.
Operację przewidziano na 13 stycznia 2021r. Z powodu bardzo wysokiego ciśnienia, odłożono ją na później. Ostatecznie przeprowadzono ją 27 stycznia 2021 r. Lekarz zapewnił mnie przed operacją, że jest to prosty zabieg. Powierzyłem siebie Bogu ufając, że wszystko pójdzie dobrze. Dwa dni po operacji, lekarz poinformował mnie, że nie zdołał usunąć guza, gdyż zajął już organy wewnętrzne i jest bardzo duży. Pobrano jedynie wycinek do badań histopatologicznych.
W roku złotego jubileuszu misji, pomimo trwających obostrzeń sanitarnych, Przyjaciele Misji Karmelitańskich organizują KIERMASZ MISYJNY w CZERNEJ (w dniach 15-25 lipca 2021 r.) pod hasłem DAR DLA MATKI BOŻEJ – SANKTUARIUM MUSONGATI.
Tegoroczny kiermasz misyjny organizuje i poprowadzi Wanda Bigaj i Renata Luszowiecka wraz z zespołem przyjaciół misji z Olkusza, Krakowa, Raciborza, Tarnowa, Strzyżowa i innych miejscowości.
W tym roku wszelkie złożone ofiary zostaną przeznaczone na budowę Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Musongati jako dar na złoty jubileusz misji w Burundi. Całość ofiar zostanie przekazana na ręce odpowiedzialnego za realizację tego przedsięwzięcia o. Fryderyka Jaworskiego.
Zapraszamy Was do współtworzenia jubileuszowego kiermaszu misyjnych pamiątek dla wsparcia dzieła szerzenia czci Matki Bożej Szkaplerznej w Burundi.
Wszystkich którzy chcą i mogą pomóc nam w zgromadzeniu odpowiednich przedmiotów, zapraszamy z całego serca do współpracy. Chętnie przyjmiemy – jako dar na misje: książki, albumy, obrazy, pamiątki, drobne rzeczy użytkowe, rękodzieło, rzeźby, ozdoby, wyroby własne itp. Rzeczy wydobyte z domowych archiwów i bibliotek, w stanie dobrym i estetycznie wykonane – oczyścimy, odnowimy i przygotujemy na kiermasz misyjnych pamiątek.
W sprawie odbioru w/w rzeczy prosimy o kontakt osobiście z Wandą Bigaj (tel. 663766935) oraz z Renatą Luszowiecką (wieczorem 20.00-22.00 tel. 604570280).
Tradycyjnie na kiermaszu misyjnym znajdziecie oprócz kawy, herbaty, krzyżyków z drzewa eukaliptusa, wyklejanek z liści bananowca, obrazów oraz innych przedmiotów przywiezionych z Afryki przez naszych misjonarzy – także miody, syropy z sosny i mniszka lekarskiego, krówki misyjne, książki naszych misjonarzy, figurki Matki Bożej z Kibeho, torby na zakupy uszyte z materiału przywiezionego z Afryki, koronki i wiele innych wspaniałych rzeczy zrobionych własnoręcznie przez niestrudzone przyjaciółki misji z całej Polski.
Przyjedźcie do Bożej Matki, pomódlcie się i wesprzyjcie dobre dzieło!
o. Jan Ewangelista Krawczyk, Wanda Bigaj i Przyjaciele
O. Zachariasz Igirukwayo,Podstawowe doświadczenie wiary w Musongati: Krzyż i życie maryjne
W niedzielę 7 lutego 2021 r. odbyła się inauguracja Jubileuszu obecności Karmelitów Bosych w Burundi i Rwandzie zgodnie z rekomendacją Rady Wikariartu, aby każda wspólnota Wikariatu podjęła lokalnie inicjatywę inauguracji Złotego Jubileuszu, wpisując się tym samym w obchody jubileuszowe Prowincji i Wikariatu. Nasza parafialna wspólnota z Musongati zorganizowała w niedzielę 7 lutego 2021 r. swoje uroczyste rozpoczęcie obchodów jubileuszowych. Przybyła delegacja ze wspólnoty w Gitega, z O. Wikariuszem Regionalnym na czele, i druga ze wspólnoty w Bużumbura. Katolicka wspólnota wiernych w Musongati jest pierwszą z pięciu istniejących dzisiaj misji Karmelitów Bosych w naszym regionie. Nie umniejszając obecności Karmelitów Bosych w Mpinga od 1973 do 1985 roku w jej ciągłości historycznej, obecność Karmelitów w Musongati liczy w sumie 46 lat. Z tego należy jednak odjąć lata, w których, ze względu na trudną sytuację polityczną, misjonarze nie mogli pracować w Burundi i wyjechali do Rwandy. Jeśli chcemy określić, co naprawdę charakteryzuje misję w Musongati, należy wymienić dwie podstawowe jej rysy: Chwalebny krzyż (por. J 3, 14; 8, 28; 12, 32) i obecność Maryi.
Pracuję w Burundi jako misjonarz od 1991 r. Karmelici Bosi Prowincji Polskiej w 1971r. przyjechali tam ewangelizować. Poszli za nakazem Chrystusa Pana „nauczajcie wszystkie narody”. Tak więc od ponad 50 lat jesteśmy w Burundi, w jednym z najmniejszych państw świata, aby nauczać tych ludzi żyć według Ewangelii tak, jak nauczał Jezus Chrystus. Mamy trzy placówki: w Musongati 168 km od stolicy i w Bużumburze, stolicy kraju oraz w Gitega.
o. Fryderyka Jaworski, Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Musongati – dar złotego jubileuszu odpowiedzią na potrzeby Kościoła burundyjskiego
„Trzeba pamiętać, że czas i miejsce należą całkowicie do Boga.” (św. Jan Paweł II, Homilia, Łagiewniki, 2002 r.)
Drodzy Przyjaciele Misji Karmelitańskich w Burundi i Rwandzie!
Amahoro ya Kristu! Pokój Chrystusa!
Ilekroć przylatuje do Burundi, zawsze wpadam w jakiś jubileusz. Mój pierwszy pobyt i posługa duszpasterska delegata prowincjała rozpoczęła się od małego jubileuszu 40 lat obecności karmelitów bosych w Burundi. Centralnym punktem tego dość spontanicznego jubileuszu była uroczysta Eucharystia dziękczynna sprawowana w Mpinga, gdzie „wszystko się zaczęło”. Ale złoty jubileusz to nie to samo. To wydarzenie o wiele bardziej zobowiązujące. Jego obchody, choć utrudnione epidemią, są bogate i wielowymiarowe, o czym w sposób bardzo sugestywny pisze O. Maciej Jaworski w artykule: Dar jubileuszowy dla kościoła w Burundi na 50 – lecie misji karmelitańskich.
Drugi dar jubileuszowy – SANKTUARIUM MUSONGATI
Jubileusz to więcej niż celebracja i dziękczynna msza z biskupem. To wydarzenie wielowymiarowe. Karmel w Burundi przeżywa jubileusz w różnych jego wymiarach. Pierwszy to wdzięczność wyrażana w radości (Festiwal młodzieżowy w Gitega). Drugi to wykupywanie niewolników z ciążących okowów przeszłości – przeżywamy to w budowaniu domów dla Pigmejów, by mogli wyrwać się z niestabilności przeszłości (projekt Bujumbura – 50 domów na 50 lecie Karmelu). Trzeci wymiar to również wysiłek upamiętnienia przebytych lat w różnych formach wydawniczych (publikacje po polsku: album i książki i po francusku, jak i audycje radiowe, tak w Polsce jak i w krajach misyjnych, podobnie i montaże video na temat historii i aktualnej obecności).
Obok powyższych inicjatyw typowo jubileuszowych, tworzy się coś, co ma szansę na trwale pozostawić pozytywny ślad w Kościele w Burundi. To tworzące się Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Musongati.
Oto pierwszy dar jubileuszowy – 50 domów dla Pigmejów na 50 lecie Karmelu w Burundi
Jako Karmelici Bosi prowadzimy misję w Burundi od 1971 roku. Struktura społeczna tego kraju, kształtuje się następująco: 80% Hutu, 18% Tutsi, 1-2% Batwa (Pigmeje), odrzucone plemię. Często mówi się o wojnach między Hutu i Tutsi, a Pigmeje zostają zupełnie zapomniani. Wykluczenie społeczne mniejszości Pigmejów dramatycznie się pogłębia, prowadząc do licznych przypadków niewolnictwa. Dwie wiodące grupy etniczne mimo powszechnej biedy, powoli rozwijają się, Pigmeje zaś pozostają coraz bardziej marginalizowani i wykluczani. Jako Karmelici bosi i ich współpracownicy, pracujemy w terenie od 50 lat, znając kulturę i język, mamy animatorów, którzy znają problematykę i mentalność społeczności Pigmejów.
W ramach stowarzyszenie ABATWA, podejmujemy się zadania stopniowej reintegracji wykluczonych Pigmejów. Stopniowa reintegracja obejmuje wyzwanie alfabetyzacji dzieci, podstawowych zagadnień z rolnictwa, budowy domów dla wielodzietnych rodzin mieszkających w szałasach. Wśród Pigmejów mało kto ukończył szkołę podstawową, większość to analfabeci. Po wyrzuceniu z kraju różnych organizacji pomocowych jako karmelici, objęliśmy opieką 12 takich wiosek, gdzie mieszka 920 rodzin, żyjących w następujących osadach: Nyagatobe (60), Nyenharange (40), Mubuga (120), Gifugwe (60), Musenyi (120), Kukabami (45), Kabezi (35), Kiyenzi (130), Giko (50), Busekera (70) Cani (150), Gahwazi (40).
W Burundi lud Batwa (Pigmejów) jest uznawany za trzecią grupę etniczną obok Hutu i Tutsi. Szacuje się, że stanowią 1% populacji. Żyją z dala od innych w skrajnym ubóstwie. W powszechnej mentalności krąży wokół nich wiele uprzedzeń. Są zmarginalizowani. Zazwyczaj nikt nie raczy się z nimi dzielić jedzeniem lub piciem. Są dyskryminowani we wszystkich dziedzinach: edukacji, zatrudnieniu, ochronie zdrowia, reprezentacji i zaangażowaniu w życie publiczne. Żyją w warunkach, które obrażają godność ludzką w zakresie pożywienia, domów, higieny, odzieży i edukacji. Co gorsza, od dawna pogodzili się z tą społeczną pogardą.