„Ochrzczeni i posłani: Kościół Chrystusa w misji na świecie”.
Drodzy bracia i siostry,
Poprosiłem cały Kościół o przeżywanie w październiku 2019 r., nadzwyczajnego okresu aktywności misyjnej, aby uczcić setną rocznicę ogłoszenia Listu Apostolskiego Maximum illud Papieża Benedykta XV (30 listopada 1919 r.). Prorocza dalekowzroczność jego propozycji apostolskiej potwierdziła, jak ważne jest dzisiaj odnowienie pracy misyjnej Kościoła, ewangeliczne przekwalifikowanie jego misji głoszenia Ewangelii i zaniesienie światu zbawienia Jezusa Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał.
Kochani, pytacie mnie czym zajmują się na codzień nasi postulanci w Gitega… Oto krótka foto-relacja. Praca fizyczna którą dobrze znają i na której się znają, modlitwa i nauka. Aktualnie od 7 maja jest 6 postualntów gdyż br. Pascal Tuyishimire powrócił do domu. Polecam go waszej modlitwie, tak samo jak nas wszystkich tutaj służących Bogu… o. Paweł Porwit.
Z wizytą braterska przybędzie do Polski po raz pierwszy O. Galican Nduwimana, który jest radnym Wikariatu. W drodze do Krakowa (gdzie przybędzie 16 maja 2019r.) wziął udział w czuwaniu fatimskim w parafii Bad Neustadt w diecezji Wurzburg (Niemcy) animowanym przez ks. Andrzeja Kreffta – założyciela fundacji Abana Baseka. Fundacja współpracuje z naszą parafią w Gahunga realizując wiele projektów pomocowych. Kończy obecnie szkoły dla 1500 dzieci. Wybudowała dla szkół toalety.
W adopcji serca jest 80 dzieci, wielu chłopców i dziewcząt ukończyło już szkoły zawodowe dzięki pomocy tej fundacji. Przygotowywane są kolejne projekty takie jak: budowa przedszkola i kompleks sportowy dla młodzieży w Gahunga.
Populacja Burundi w 65%
składa się z młodych osób, których wiek nie przekracza 30 lat. Sytuacja
polityczna kraju nie daje zbyt wielu perspektyw rozwojowych dla młodego
pokolenia. Niski poziom edukacji i tym
samym formacji chrześcijańskiej powoduje, że wiele młodych osób jest podatnych
na manipulację stając się w efekcie łatwym łupem dla sekt. Centrum duchowe karmelitów bosych znajduje
się w środkowej części Burundi, w Gitega. To drugie pod względem wielkości
miasto w tym kraju. Ponadto, jest to miasto akademickie, gdzie mieści się
Universitet Plitechnique, Institut Superiure d’Agronomie, Instytut de Santé
Publique. Mieszka tu codziennie około 3000 studentów.
W Gitega nie ma innego
ośrodka, które dysponowałoby odpowiednią infrastrukturą dla przyjęcia większej
grupy młodzieży, która zainteresowana jest rozwojem duchowym i szuka miejsc
sprzyjających modlitwie. Obserwujemy wzrost zainteresowania młodych ludzi,
którzy szukają towarzyszenia duchowego i
doświadczenia wspólnoty chrześcijańskiej. Codzienne spotykamy się z licznymi
prośbami kierowanymi pod naszym adresem ze strony studentów. Dysponujemy odpowiednim miejscem:
przystosowana kuchnia, pokoje, jadalnia, kaplica, ogród, sala spotkań. Centrum
jest także wyposażone w sprzęt multimedialny (projektor) oraz nagłośnienie. Na
miejscu pracuje ekipa młodych karmelitów bosych, Burundyjczyków, którzy
prowadzą zajęcia w ojczystym języku: kirundi. Dzięki temu jesteśmy w stanie
odpowiedzieć na to wezwanie. Czynimy wszystko co w naszej mocy, aby przyjąć
maksymalną liczbę osób minimalizując koszty. Cykl formacyjny dla młodzieży
akademickiej w Gitega obejmuje cztery trzy-dniowe sesje organizowane w czasie
weekendów. Zajęcia są połączone z warsztatami prowadzonymi w języku lokalnym kirundi dla młodzieży
pochodzenia Tutsi oraz Hutu. W czasie organizowanych sesji młodzież uczestniczy
w spotkaniach z zaproszonymi gośćmi (animatorzy) mając możliwość zadawania
pytań i prowadzenia otwartego dialogu.
Sesje są organizowane za pomocą metod inter-aktywnych i integracyjnych :
dialog, pantomima, grupy dzielenia, film, wieczór kulturowy, sport, debata… Podejmowane tematy to: poznawanie Boga i świata
duchowego, spotkania i relacje które nas kształtują, misja, służba i
powołanie. W programie jest czas na
czuwanie modlitewne, medytację Słowa Bożego, adorację, spowiedź oraz
kierownictwo duchowe. Celem takich sesji jest rozwój duchowy, formacja
katolicka młodych animatorów grup duszasterskich • promocja bogactwa duchowego
Kościoła w kontekście zagrożeń młodych ze strony licznych sekt • rozeznanie w
realizacji powołania chrześcijańskiego •
ukazanie młodzieży potrzeby i wartości relacji społecznych • rozwój kompetencji społecznych • poznanie i kształtowanie własnej osobowości • dążenie młodego pokolenia do integracji z
innymi (Tutsi – Hutu) • edukacja w dziedzinie leadership i pomoc w aktywnym
uczestnictwie w procesie pojednania (Tutsi – Hutu). Maksymalna grupa studentów
to 40 osób, studenci w wieku: 18 – 30
lat.
Realizacja takich sesji
będzie w przyszłości kontynuowana jako kompleksowy program młodzieżowy
realizowany we współpracy z Ministerstwem Spraw Zagranicznych RP za
pośrednictwem ambasadora Polski rezydującego w Tanzani.
Patrz na Niego! (obraz z klasztoru Karmelitów Bosych w Butare)
Stań i zapłacz razem z nami:
Był tu! – Kto? – Niebiosów Król.
Wybrał! – Co? – Człowieczy ból.
Zbawił! – Jak? – Zbawieniem win.
Zmarł! – Kim był? – To Boży Syn.
Nagrodzony gradem drwin,
Poniżeniem, cierpieniami…
Stań i zapłacz razem z nami:
Był tu! – Kto?- Niebiosów Król.
Wybrał! – Co? – Człowieczy ból…
Najmilszy Jezu, mów, za jakie
zbrodnie
Wydanyś jest na męki tak niegodne?
Za jakie zło, za jakie niecne czyny?
Za jakie winy?
To ja, to moja wina-
Pochłonie mnie głębina
I dotknę piekieł dna.
Na rózgi i kajdany
Na mękę i na rany
Nie Tyś zasłużył, ale ja.
Opieką mnie ogarnij,
Pasterzu ludzkich dusz.
Pod dachem Twej owczarni
Nie doznam szkody już.
Chcę stać u Twego boku-
Nie pogardź kimś jak ja.
Niech w jednym chociaż oku
Zabłyśnie szczera łza.
Przy Tobie czuwam Jezu
Chryste
By nasze grzechy
zmorzył sen.
Przy Tobie czuwam Jezu,
Przy Tobie, Chryste
Panie,
Przy Tobie moje dziś
czuwanie.
Przy Tobie czuwam Jezu
Chryste
By nasze grzechy
zmorzył sen.
By nasze grzechy
zmorzył sen.
Mroki zmień
Zgonem swoim
w wieczny dzień
A strata
zyskiem nam się stanie!
Cierpienie Jego i stroskanie
To słodka gorycz, jasny dzień!
Niech
poznam, co to Boża moc,
Niech Pan
mój bunt uśmierzy.
Nie zbłądzi
w najczarniejszą noc,
Kto duszę Mu
powierzy.
W najgłębszą
toń
Zanurzy dłoń,
Wybawi mnie,
gdy tonę.
Kto ufa Mu,
Ten dzień po
dniu
Ma broń w
Nim i osłonę.
W najgorszej serca biedzie
I najzawilszą z dróg
Za rękę Cię powiedzie
Twój pasterz, Pan i Bóg.
Kto wichrom
i obłokom
Wyznacza tor
i ruch,
Ten nie da
gęstnieć mrokom,
Gdy słabnie
ludzki duch.
(Fragmenty Pasji według św. Mateusza w tłumaczeniu Stanisława Barańczaka; por. Stanisław Barańczak słucha arcydzieł, Kraków 2016, s.9-14)
Biskup/celebrans:
Módlmy się:
Prosimy Cię, Panie, Wszechmogący Boże, racz pobłogosławić ten
krzyż misyjny, aby stał się znakiem zbawienia ludzi. Niech utwierdza wiarę,
pomnaża dobre czyny, pociesza w cierpieniach, strzeże i broni przed złem i
przyczynia się do zbawienia dusz. Przez Chrystusa Pana naszego.
Wierni: Amen.
Biskup/celebrans trzyma
krzyż w prawej ręce i mówi:
Ukochany bracie (Ukochana siostro), Bóg wybrał cię, abyś
szedł (szła) i owoc przynosił (przynosiła), i aby owoc twój trwał. Idź więc i
głoś Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Oto twój przewodnik na apostolskich
drogach. Oto twoja pomoc w każdym niebezpieczeństwie. Oto twoja pociecha w
życiu i przy śmierci.
Misjonarz: Amen.
Biskup/celebrans podaje krzyż do pocałowania i nakłada go misjonarzowi na szyję.
Krzyż rodzinny – wielu pokoleń. U stóp Jezusa znoszone szkaplerze rodzinne-znak opieki Maryi.
Tegoroczna Wielkanoc to kolejna okazja, by odkryć światło nadziei wokół nas i w nas samych. Skoro śmierć nie ma ostatniego słowa, to nic nie jest w stanie oderwać nas od Chrystusa, jedynej nadziei.
W
Rwandzie w tym czasie wielkanocnym przeżywamy podwójną rocznicę. Z jednej
strony, 25-lecie krwawych masakr i ludobójstwa, a z drugiej 100 lecie życia
zakonnego w lokalnym Kościele. To połączenie, z jednej strony jest wyrzutem, a
z drugiej wyzwaniem. Mimo wielkiego zaangażowania Kościoła i osób
konsekrowanych, nie udało się zatrzymać machiny manipulacji propagandy i
agresji, a w końcu masakr. Z drugiej, pokazuje to nam kierunek misji, którą
życie zakonne powinno realizować. Być na wskroś ewangelizujące, by zranione
osoby i grupy społeczne, nie tylko wstrzymały się od zemsty, ale znalazły
ukojenie i pokój serca w posłannictwie ewangelicznych błogosławieństw.
W
Burundi zaś sytuacja jest bardzo napięta. Pod wpływem międzynarodowej presji,
ekonomia kraju upada z dnia na dzień, co napędza coraz bardziej chaotyczne
decyzje rządu, by ratować sytuację. Embargo na kraj uderza jednak nie tyle w
grube ryby, ile płotki. Biznes pada, ponieważ kraj odcięty został od dewiz.
Ostatnio międzynarodowe organizacje pomocowe zostały albo z kraju wyrzucone,
albo ich działalność jest ograniczona. Zostaje Kościół. Jednak i nasze
inicjatywy są pod coraz większą presją ze strony autorytarnego rządu.
Brutalność wobec ludności jest oznaką ich bezradności. Między oboma krajami
nasila się coraz głębszy konflikt polityczny, a momentami i zbrojny. Wzajemne
prowokacje nie wróżą najlepiej. Módlmy się o pokój, by nie rozpętała się
kolejna wojna.
Mimo
tak trudnego kontekstu polityczno-społecznego, wierni trwają przy Bogu,
ostatniej nadziei. Tam, gdzie lud przeżywa cierpienie i niesprawiedliwość, tam
wiara rośnie, bo ludzie uciekają się do Boga, a w Kościele widzą przestrzeń
prawdy. Pamiętamy to z polskiej niedawnej historii, a starsi znają to z
własnego doświadczenia. Nasze kościoły są pełne. Powstają kolejne parafie, biskupi
święcą kolejnych młodych kapłanów.
Prosimy o modlitwę, byśmy potrafili umiejętnie rozeznać powołania które Bóg nam przysyła i je mądrze formować, co nie jest łatwą misją. Tym bardziej cieszy nas coraz bardziej rozpowszechniana w Polsce akcja Adopcji Kleryka Karmelitańskiego. Ta modlitwa i wsparcie finansowe pomaga nam odpowiedzieć na ten afrykański znak czasów i oznakę nadziei dla Kościoła Powszechnego.
Boża Opatrzność postawiła na naszej drodze misyjnej z jednej strony Was, z Waszą wrażliwością na potrzebujących, z drugiej strony ubogich, często w sytuacjach bez wyjścia. Wiemy, że za każdą ofiarowaną złotówką kryje się również żywa historia i twarz ofiarodawcy. Nie jestem w stanie odpowiedzieć na wszystkie listy i zapytania. Ale bądźcie pewni, że jesteście obecni w naszym misyjnym życiu, tworząc wspólną historię. Każda ze wspólnot Wikariatu wyznacza co miesiąc dni, by ofiarować na Eucharystii Wasze intencje i intencje Waszych bliskich. Mam nadzieję przy okazji tegorocznego pobytu w Polsce, spotkać wielu z Was, choćby na misyjnych rekolekcjach w Czernej (27-29.09), w ostatni weekend września. Zapraszam całym sercem! Dziękuję za wszystko i do zobaczenia. Niech Zmartwychwstały Pan będzie dla Was niegasnącą nadzieją na każdy dzień i darzy Was swoją łaską Miłosierdzia!
Papieskie orędzie na Światowy Dzień Misyjny
