Aktualności

To miał być zwykły dzień misyjny. Wizyta w szkołach, pomoc pigmejskim dzieciom, zaopatrzenie w przybory szkolne, by nie opuściły rozpoczętego roku… Fakt, że to okres mikołajowo – prezentowy, nie wiele tu mówi i sam nawet o tym zapomniałem. Mieliśmy jechać akurat dzisiaj, bo to jedyny wolny dzień w moim kalendarzu. Bez żadnych wcześniejszych konsultacji z kalendarzem liturgicznym ustaliliśmy datę wyjazdu. Ot, słońce wstało i się zaczęło.

Czytaj dalej…

20 minut samochodem od stolicy kraju, ludzie mieszkają w plecionych z trawy szałasach. Nie dlatego, że to letniskowe dacze, ale konieczność i codzienność dla miejscowych pigmejów. Od ponad roku, dzięki gorliwości Hermesa, ojca trzech córek – Teresy, Edyty i Elżbiety – aktywnego członka bractwa szkaplerznego w Bujumbura, Karmel zauważył ich istnienie i warunki życia. To Hermes, posługując od lat pośród mniejszości pigmejskiej, otwierał powoli nasze oczy i uwagę na tych najbiedniejszych z biednych – pigmejów, zwanych w Burundi Batwa.

Końcówka listopada będzie dla 14 pierwszych rodzin pigmejskich czasem pamiętnym, bo wprowadzili się do nowo wybudowanych domów. Przejście ze słomianej chatki cerowanej używanymi reklamówkami, do otynkowanego domu przykrytego blachą, to wielki krok w rozwoju wioski pigmejskiej Musenyi.
Po otwarciu nowych domów widać na zasadzie kontrastu w jak upokarzających warunkach żyje ich większość. Wioska liczy bowiem 68 rodzin, a domy ma zaledwie 14 z nich. Ale to i tak już pozytywna rewolucja. Dzięki hojności zaprzyjaźnionych polskich kapłanów posługujących w Niemczech i jednej rodziny z Chicago, 14 rodzin ma dach nad głową, drewniane drzwi, ceglane ściany i okna…

Za 550 euro można postawić taki dom przy wydatnej współpracy samej zainteresowanej rodziny, która wyrabia suszone na słońcu cegły. Przy takiej cenie nie ma tu cementowej wylewki, nie ma wody w kranie, nie ma toalety – ale po wyjściu z trawiastego szałasu, to naprawdę Manhatan. Po reakcjach mieszkańców przy okazji otwarcia domów widać było dumę, ale i zakłopotanie w oczach. Jakby niektórzy chcieli powiedzieć – Ja w takim pałacu 5 metrów na 7, a obok sąsiad z żoną i dziećmi śpi pod suszoną trawą. Niektórzy już zapraszają poszkodowanych przez los sąsiadów pod wspólny dach. Wybór uprzywilejowanych rodzin dokonywał się jak wybór papieża u koptów, przez losowanie.
Dziś, w dzień reformy Karmelu, zastanawiam się co oznaczało Janowe z Antonim bieganie po sąsiadujących do Duruello wioskach, by nieść Dobrą Nowinę.

Wczoraj w każdym domu zostawiliśmy duży obraz św. Teresy od Dzieciątka Jezus z peregrynacji relikwii, a nad drzwiami zawiesiliśmy tabliczki z imionami dobrodziejów, by ubodzy pigmeje wiedzieli, kto natchnął serca darczyńców i jak mają na imię Ci, którzy podzielili się własnym dobrem. W porannej i wieczornej modlitwie ubogich pigmejów, hojni dobrodzieje zamieszkają na chwilę razem z nimi w afrykańskiej chacie, by tworzyć Kościół w miłości, wspólny dom.
Zapraszamy do budowy kolejnych domów.
o. Maciej Jaworski, ocd Bujumbura
Rocznica Reformy Karmelu Terezjańskiego 28.11.2019.

Drodzy Przyjaciele naszych misji!

Dziś zakończono pierwszy etap diagnostyki o. Eliasza. Obecnie przebywa on w naszym klasztorze Karmelitów Bosych przy ul. Rakowickiej 18 by nabrać sił do dalszego leczenia. Można go odwiedzić (w godz. 10.00 – 14.00 oraz od 16.00 do 19.00). Po około dwóch tygodniach poznamy wyniki badania histopatologicznego i zostanie podjęte dalsze leczenie. Modlimy się o łaskę uzdrowienia i sił dla niego. Wszystko w rękach Bożych…

o. Jan Ewangelista 

Serdecznie zapraszamy wszystkich Przyjaciół Misji na coroczne spotkanie opłatkowe w sobotę 18 stycznia 2020r.
Rozpoczniemy je Mszą św. o godzinie 14.30 (w Krakowie, kościół Ojców Karmelitów Bosych przy ul. Rakowickiej 18) pod przewodnictwem Ojca Prowincjała Tadeusza Florka, a po niej wigilijny opłatek misyjny (w sali Karmelitańskiego Instytutu Duchowości).
Będzie wspólne kolędowanie, modlitwa za misjonarzy, łamanie się opłatkiem i podsumowanie całorocznej pracy misyjnej w rodzinnej atmosferze oraz tradycyjny kiermasz misyjno-świąteczny.
Zapraszamy!
o. Jan Ewangelista i Biuro Misyjne

ABANA BASEKA – UŚMIECHNIĘTE DZIECI
Ks. Andrzej Krefft, Pani Regina Rilke i liczni współpracownicy z Niemiec są twórcami fundacji Abana Baseka, która niesie szeroką pomoc socjalną i charytatywną dla naszej parafii w Gahunga. Poniżej umieszczamy linki do stron w języku niemieckim oraz tekstów źródłowych i fotografii które za zgodą ks. Andrzeja zamieszczamy na naszej karmelitańskiej stornie:
https://www.abana-baseka.de/index.html/lebensfreude-pur-beim-afrika-festival/e258c1de-3142-487e-9916-c010ded1ecda?mode=detail
Projekty pomocowe Abana Baseka od 2012 do 2017 r
28 grudnia 2012 r. Pierwsza duża darowizna została przekazana klasztorowi karmelitów w Gahunga w Rwandzie. Należy z niej zbudować nową szkołę. W marcu 2013 r. Rozpoczęto budowę szkoły przy pomocy pracowników ze wsi.

W marcu 2014 roku odpowiedzialny biskup zainaugurował nową szkołę. W sierpniu 2014 r. ks. Krefft odbył pierwszą podróż do Rwandy. Podsumowanie jego podróży było następujące: wszędzie jest nieopisane ubóstwo. W nowej szkole brakuje budynku sanitarnego. Wiele dzieci nie może uczęszczać do szkoły, ponieważ rodzice nie są w stanie opłacić czesnego. Tak rozwinął się pomysł: dla tych dzieci trzeba znaleźć chrzestnych – rodziców adopcyjnych.
W 2015 ks. Andrzej Krefft wyrusza w drugą podróż do Rwandy. Pierwszych chrześniaków i ich rodziców można już zapoznać ze sobą. Było wiele „uśmiechniętych dzieci”, które wręczały chrzestnym prezenty. Narodził się projekt Abana Baseka (uśmiechnięte dzieci) – Laughing Children.

Czytaj dalej…