Misje Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych w Afryce – w Burundi i Rwanda
"Aby Jezus był znany i kochany"
Lipiec-wrzesień 2002 (15)
Odczuwam powołanie Apostoła. Chciałabym przebiegać Ziemię, głosić Twe Imię i umieszczać w ziemi niewiernych Twój chwalebny Krzyż. Ale Ukochany mój nie wystarczy mi jedno posłannictwo. Chciałabym w tym samym czasie głosić Ewangelię w pięciu stronach świata, aż po najbardziej odległe wyspy. Chciałabym być misjonarzem…
św. Teresa od Dzieciątka Jezus
6 maj 2002 r.
U nas też tak jak w maju. Wszędzie zielono, jasno i ciepło. Słońce uśmiecha się całą gębą. Kwitną żółte kwiaty zwiastuny pory suchej. Będą one kwitły aż do Bożego Ciała, aż dla dzieci do sypania. Błękitne niebo z bałwanami chmur i woda jeziora Tanganika zapowiadają upalne bezdeszczowe lato. W tych tygodniach będzie nas żegnał deszcz. Powędrują za ocean Indyjski, by powrócić ze wschodnim wiatrem pory deszczowej w październiku.
Musongati 2002 r.
Chrześcijanie i dzieci, które chodzą na religię w Rusunu wykopują i zanoszą kamienie na głowach na budowę kaplicy. W tym regionie trudno jest znaleźć kamień do budowy, dlatego chcemy zbudować kaplicę i sale z cegły suszonej na słońcu. Obecna kaplica gdzie wierni zbierają się na modlitwy i gdzie dzieci uczą się katechizmu jest za mała i wymaga naprawy. Dach z blachy jest dziurawy, w czasie deszczu dzieci muszą szukać miejsca gdzie nie kapie deszcz na głowę.
Wielkanoc 2002 (14)
Kontemplacja oblicza Chrystusa skłania uczniów także do „kontemplacji” twarzy dzisiejszych ludzi: Chrystus bowiem utożsamia się ze swoimi „najmniejszymi braćmi”. (…) Trzeba niezwłocznie wyruszyć w drogę jak Maryja. (…) Zmartwychwstały Chrystus na nowo jakby wyznacza nam spotkanie w Wieczerniku, gdzie (…) ukazał się swoim uczniom, aby tchnąć w nich ożywiający dar Ducha Świętego i wprowadzić ich w wielką przygodę ewangelizacji…
Jan Paweł II, fragm. Orędzia na Światowy Dzień Misyjny 2001
Marzec 2002r
W Musongati czekają na Brata jak Żydzi na Mesjasza, gdyż jest tam wiele do zrobienia w dziedzinie budowlanej i techniczno-instalacyjnej, to jednak teraz w czasie Wielkiego Postu wszyscy są tam tak zajęci wielkopostnym działaniem, ze nie mają czasu myśleć o czymkolwiek innym.
Czekają na Brata jak Żydzi na mesjasza
2002 r.
W różnych miejscach kraju, zwłaszcza na obrzeżach miasta ludzie boją się spędzać noc w domach, lecz błąkają się po buszu. Ludzie w mieście (i my także – jesteśmy przecież ludźmi!) tak dalece przyzwyczaili się do tej sytuacji, że są skłonni uważać ją za normalną.
2002r.
Przed tygodniem odzyskaliśmy zrabowany komputer, płacąc niezbyt wielką sumę policji za ich skuteczną akcję, choć ja bardzo mocno podejrzewam, że ta policja działa w zmowie ze sprawcami napadu, a oddali komputer, gdyż nie wiedzieli co zrobić z prawie zupełnie nieznanym tutaj typem komputera MacIntosh.
2002r.
Ten mężczyzna i kobieta siedzieli sobie tuż obok – on palił papierosa, którego zwinął z liści tytoniu, ona siedziała obok i jadła słodkiego kartofla, dzieci nieopodal, łamiąc się ziemniakami, które jeszcze zostały upieczone na tym ogniu na ich własnym domu, ponieważ gdy się palił wrzucały kartofle
Rwanda – Gahunga, 2 luty 2002 r.
Tu na ziemi dzień nie może trwać bez końca i noc też ma swój koniec. Wschód i zachód słońca to są dwa filary codziennego życia, pod którymi staram się modlić. Gdyby nie było tych filarów Boskiej Opatrzności, życie popadłoby w ruinę. Dzięki dniowi mogę się ruszać i pracować. Dzięki nocy mogę się modlić i odpoczywać. A w ogóle to, co jest najważniejsze, to mogę żyć.
Boże Narodzenie 2001 (13)
Przeżywaliśmy w tym roku 30 lat obecności misyjnej w Burundi i w Ruandzie. Dziękowaliśmy Bogu za wszystkie łaski otrzymane na przestrzeni tych lat. Nie zapominajmy o tych, którzy przyczynili się do rozwoju misji, a którzy już odeszli do Pana: o. Leonard Kowalówka, br. Marceli Szlósarczyk, p. Zofia Proszak, [p. Adam Trybała] oraz wielu innych zmarłych Dobrodziejów Misji!